10 Eylül 2013 Salı

işte tam da böyle...

Bazen anneler ölüyor.
Anneler ölünce çocuklar hep hüzünlü bakıyor.
Hep yorgun bakıyor.
 Hep kırmızı bakıyor.
 Hep düşecekmiş gibi bakıyor.

Ve benim sırtımı dayayabileceğim bir duvarım yok.
Gölgesinde dinlenebileceğim bir omuzum da yok.
Korkuyorum.
Bana sarıl.

Canım acıyınca,
Ellerim titreyince,
En çok gök gürleyince,
Yağmur yağınca,
Ve
Bir kuş uçunca,
Denizler dalgalanınca,
En çok yıldızların altında,
Bu cehennemin dört bir yanında,
Nefes aldıkça…
Bana sarıl.


bu  satırlar  kime  ait bilmiorum  ama  iste  tam böyle...
tam....böyle..

7 yorum:

kış güneşi dedi ki...

bu yazı dokundu bana Öyküçüğüm tamda bu gün annemi 7 sene evvel toprağa verdik bir yazım var sitemde onun için yazdım annesizlik zor kocaman olsanda zor

öykü dedi ki...

kardelencım

hıc kıyamam

bılıyorum o ıc sızılarını cok fena...

sabırlar dılıyorum

Nesrin dedi ki...

Düşüncesi bile insanın içini bu kadar acıtırken, o acıya nasıl dayanılır ki?

öykü dedi ki...

zor...

Nesrin dedi ki...

SIMSIKI SARILDIM SANA CANIM BENİM SENDE BANA SARIL OLUR MU

öykü dedi ki...

Ah...

kuzum benım senı cok sevıyorum
kocaman sarıldım bende

Adsız dedi ki...

Bu cehennemin dört bir yanında,
Nefes aldıkça...
Bana sarıl..

Müthiş,
Sevgiler...

- Mehmet -