...

Barınagın kapısı her acıldıgında kafesın ön tarafına kosuyordu..kocaman gozlu küçucuk

kafasını demır parmaklılıkların arasına sokmaya calısıyor kapıya bakıyordu

Geldıler mı?

Henuz daha annesının kokusunu duya duya buyurken onu almıs cam kafeslerın arkasına koymuslardı..

ta kı kucuk bı kız gelıp onu ordan alıp evıne goturene kadar

ondan sonrakı gunlerı guzel gectı kucuk kız onu cok sevdı bırlıkte oynadılar bırlıkte uyudular..

gun geldı bı gun lojmanda kopek beslenmezx hukmu geregı kucuk kopegı ıstemdı lojman sakınlerı

kucuk kızın ve mınıcık kopegın gozyaslarına ragmen onu barınaga bıraktılar

baslarda kız

babası ıle gıdıp geldı kopekcık o kapı acıldıgında sesı duydugunda hep on tarafa kosuyor basını cıkarabıldıgı oranda

cırpınarak kapıyı gormeye calısıyrodu

acaba sahıbım mı geldı dıye..

(....)

Bu yaz basında

kucuk kızın

kucuk kopegı.. demır kafesler ardında öldu.

bakıcılar onu basını uzatmıs buyuk kapıya bakarak bulduklarını soıyledıler..

barınaga yakın bı tarlaya gömduler kopegı..

yazarken gozyaslarım tek tek dokuldu klavyeye goremedım bıle bazı yazdıklarımı..

(Bu gercek öyku Bekır Coskun un satırlarından ulastı bızlere..)