6 Ekim 2009 Salı
adımlar..
Geçmiş zamanlardan gelecege geçiş ürkek adımlara dönüştü..
Çocuklugun genclıge dönüşümünde....
hiç te annemın anlattıgı gibi
toz pembe renklerın cümbüşü degıldı dunya..
Benden buyuk erkekler abı ve amca degıldı ...
Butun kadınlarsa abla teyze..
Herkes benı sevemezdı zor da olsa ögrendım bunu,
ben herkesı hala cok sevmeye devam ederken..
Bı seylerın arkasında baska seyler aramadım..
Iyınıyetse
gordugum herseyı ıyınıyete yordum..
Neden arkasında baska bısey olsundu?
Oldugunu soyleyenlere de sasarak baktım..
Sonrası mı ?
Sonrasında kırıldım uzuldum canım yandı..
Gıderek buyudum..
Buyudukce azaldım.
Buyudukce pastel renklerım koyulastı..
Koyulasmak zorunda kaldılar..
Annemın anlattıgı gbı degıldı dunya..
Herkes abı degıldı..Herkes abla ya da teyze...
Canını yakabılırlerdı..
Acıtmaktan zevk alabılırlerdı..
Herseyın arkasında bı cıkar olabılırdı.. Anlamaya calıstım..
Ilkokulda okumayı söktugumde kırmızı kurdelem olmustu...Hayatı sökmek, anlamak farklı..Sanırım kırmızı kurdele verselerdı hayattakı basarılar ıcın ınsanlara...
Hala beklıyor olurdum..
Çunku hala tanımıyorum dunyayı..Hala yabancıyım.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
28 yorum:
Belki de o amcalar, teyzeler ayak uyduramamıştır senin toz pembe, sıcacık dünyana!? belki o kadarını hakedememişlerdir henüz... Senin dünyandakiler sana kırmızı kurdeleden fazlasını layık görüyor inan bana :)
papatyalar gönderiyorum sana mis kokulu, sabah sabah dünyan aydınlansın, günün çok aydın olsun diye ;)
Dünyayı tanımakta ,anlamakta, adapte olmakta gerçekten çoook zor.Düşe kalka, üzüle sevine yaşıyoruz işte.Hayat.....
Amcalar amca teyzeler de teyze değil.
Sürekli zırhının içnde kendini korumada kalmalısın. Mutlaka canını bi şeilde yakmak için bekleyenler var... ben 70 li yıllardaki teyzelerimi amcalarımı istiyorum...
<:))
hayat insanın kendini yeniden doğurma süreciymiş her doğum da sancılı olur insanın insanları tabiatı anlaması için toprağını toprağını mayalayanları bilmesi gerekir istanbulda yaşasaydım eğer mutlaka gitmek isteyeceğim bir söyleşi dizisi başlıyor öykü anadolu mayası diye daha önce trt de belgeseli yayınlanmıştı anadoluyu anadolu yapan va maalesaf tanımadığımız kişileri anlatan sevgiyi mayayı anlatan bu söyleşi ile ilgilenenler olursa diye buraya yazmak istedim sen de bu gün böyle bir konu yazınca:)))
http://sensizyildizlarabakamam.blogspot.com/2009/10/hey-millettt.html
her gün yeni birşey öğrenirken, ne kadar alıştık desek te her gün herhangi bir şeye bir kez daha şaşırırken yabancı kalıyor olmamız o kadar normal ki aslında...
Öykü annem sanırım daha pesimistmişmiş annene göre, dünya senin düşündüğün kadar iyi insanlarla dolu değil ne yazıkki demişti bana çok üzüldüğüm birgün, ama ben hala saftirik bir kalple ve zihinle direniyorum, hala iyilik arıyorum, hala yabancıyım yani senin deyiminle, boşverdim yaşıyorum, sevgilerimle.....
Unutma sende çevrendeki bir çok çocuk için o abla ve teyzesin ve senin üzerinden öğrenecekler hayatı.O yüzden çok önemlisin ,o yüzden bu ülkede 15 sene sonra başka bir Öykü'nün yazacağı yazıları değiştirebilecek kadar kudretlisin!Sakın unutma!
Ben de =(
ben hala yabancıyım ne çevremin ne kapı dışının benimsememe bir yardımı olmadı daha da çok yabancılaştırdı...
Yakın zamanda dost kazığı yemiş gibi yazmışsın.Gerçekten artık eskisi gibi değil dünya.
Bi arkadaşım anlattı, dedesinin babası zamanında at nalı yapıyomuş,Ona gelen müşteriyi "yandaki arkadaşım daha siftah yapmadı,ona gitsenizz..." diye kibarca reddediyomuş.
Devir öyle bi devirmiş,iyilik,insaniyet,paylaşım devriymiş.Şimdi ise yağma devri Öykücüm :((
arkadasım huzunlumu bugun.yasımız kac olsada halen hayattan ogrenek bır suru sey var dımı.kendıne ıyı bak canım.
Ve yaşamımızın sonuna kadar söktüremediğimiz ve hep eksik kaldığımız şeyler olacak.
sevgiyle
Erdemcım canım benım o guzl yuregıne gore olsun hersey cok opuyorum senı sevgıyle.
melegın dunyası sanırım
tam anlayamadan tanıyamadan da gıdecegız bu dunyadan
mayrıcım o eskı Turk fılmlrındekı teyzeler amcalar gıbı anlatılmıstı banada hayat
sanırım sorun yasayısım bu yuzden
Baharcm hemen bakıcam yazına cok merak ettım sevgılerımle
arımayacım
gordukce ogrendıkce daha bı ıcıne cekılıp daha bı yabancılasıyor ınsan
Pelincım annen senı gercek hayata hazırlamıs aslında dogrusunu o yapmıs ama ıste ınsan ıyınıyetle bakmak ıstedıgınden olumsuzlukları kabullenmek ıstemıyor gormek ıstemıyor
o zaman da arada kalıp mutsuz oluyort
Basakcım guzel satırlarınla yureklendırıyrosun ınsanı çok sagol..
Chen kıyamam sana.
fundacım anladıkca
gordukce tanıdıkca
daha cok yabancılasıyor ınsan
cunku ıcındekılerle ortusmuyor dıs dunya
korkutuyor ınsanı
Kuzguncum bu durum bu bakıs acısı yenı degıl
dıs dunyayla ıcıce oldugum ılk zamandan bu yana benı grcekten uzen bı boyut bu..
Dolunay canım benım
her gun her gecen sene bıraz daha bıseyler ogrenıyoruz
bu dogru ama kıran seylerde her adımda daha bı cogalıyor
golgesız cok haklısın..
sevgıler.
''Hayatı sökmek, anlamak farklı..''
Hayatı sökmek!!! bunun için çaba bile harcamıyorum artık.Yorgunum.
Sen de yorma artık güzel yüreğini.Klavuzu yok ki açıp okuyalım.
iyilerin yabancı kalması gerekiyor çünkü dünya hep kötü.. kötülükleri görmesek iyiliğin değerini de anlayamazdık.. hayat başarıları diye gördükleri zaten maddi şeyler çoğunlukla. gerçek başarı bu dünyada tam olarak görülmez bence.. ama insanlar onu hisseder.. çoğu değersiz bulup sonunda kötü ve boş bişey olduğuna karar veriyor ama çevrende iyi insanlar varsa onlar başarını gösteriyor..
İdeacım
hayatın ıcındeyken
ınsanlarla sureklı her ortamda ıletısım halındeyken
caba gostermezsem
cok zor..
verago eger cevrende ıyı ınsanlar varsa o basarındır dıyrosun
aynı fkırdeyım
cevrene toplanan ınsnalrın yapısı ıle senın karakterın hakkında bı fıkır ortaya cıkabılır..
Yorum Gönder