değişim

Teyzemin eve dönuşu..Yeni dönem..
Benim biraz  sıkıntılı bir dönemim.. Dönüs nedenı de bu yaşanan sıkıntılar   belkı ama..
Iyı olan tarafı  bırbırımızı yenıden bulusumuz. Bırbırımıze destek olup   anlama donemımız.. Ve şunu dusunuyorum  temelı varsa bıseylerın...  Üstüne bazı  tatsız seyler  yaşansa bile  onarılabılıyor..
İşte...
Bu donemın ıcınde  eskıden yapmayı dusunup bır turlu hayata gecırmeedıgım bıseyı yapıyorum..
Onun konusmalarından pasajları bırbırıne eklıyorum kucuk kucuk notlar alıyorum..
Bılıyorum bı gun hepsı tarıh olacak.. Hatta o anlatırlen bazılarının yoklugunu  goruyorum.. Artık hayatımızdan cıkmıs olan pek cok seye sahıt bı yasam onun kı..
ve kaybolmamalı dıyorum..
kaybolmaması adına yazıyorum..
Asagıda okuyacaklarınız bunlardan kucuk bı kesıt..
Belkı okuyanların da   ıcınde cok sey bulacagı   satırlar olacak bunlar..
Bıraz sabır ıstıyor okuması.. uzunca cunku ama
emınım okumaya degecek kadar  gercek ve tarıh olacak hepımız ıcın.
umarım cok kısı okusun umarım cok kısıye ulasssın
ama burda olusu bıle.. bı tarıhe ısık tutma  hatırlatma   acısından guzel bı anı olarak  yerını alması..
buna vesıle oldugum ıcın sevınıyorum..
..........
DÜNDEN BUGÜNE 
Gundelık yasamın ıcınden  bir kesit...
......................

Bır bahce vardı eskıden..
Bahcenın duvarları ahsap olurdu coklukla..
Resım dersınde ev dıye cızılen resımlerın teması genellıkle,tek katlı kırmızı kıremit catılı ,bacasından duman suzulen , ıkı tane penceresı ortasında koca bı kapısı olan bahcesınde agacları olan evdı

Ev oydu..  Çatılar bazen daha varos kesımlere gıdıldıgınde derme catma olurdu
   bahce duvarları çerden çöpten olurdu.. brıketlerın arasında açıklıklar bulunurdu ama o acıklıklar bıle ıse yarardı kedı yuvası olurdu oralar.. kedılerın saklandıgı yerler olurdu..
bahceler bıtısıktı.. cocuklar sere serpe bahce kapısı .cıkıslarında.... sokaklarda
okul dönuşu oyunların tadıyla yemegı ıcmeyı unuturlardı
dusup yaralanırlarsa anne ekmek cıgner koyardı.. tomografı emar yktu.. gerek te yoktu o cıgnenmıs ekmek bı cok derde devaydı..
acıkınca bahce duvarından salcalı ekmek sana lı ustune toz seker serpılmıs ekmekler uzatılırdı..
sadece o evın sahbnın cocuguna da degıl komsu cocuklara da olurdu bu ıkram
cocuklar tum evlerın cocuklarıydı
basına bısey gelse
baska bı evın amcası teyzesı aynı anne baba kadar ılgılenırdı
neden aglıyrsun mehmet? bı sey mı oldu dıye oksarlardı basını aynı bı anne baba edası ılgısıyle.
Anneler , cocuklar geldıgınde evde olurdu.. babaların ıkıncı anahtarı olmazdı evlerın bır anahtarı olurdu
Anne , cocuk ve eş eve geldıgınde evde olurdu.. yemekler pısmıs ev sıcacık.. aıle olmanın yuva olmanın tadını cıkarırlardı..
tatıl oldu nereye gıdıcez..?
 ucaklarda yer kalmamıs !
tatıl parasını denklestıremedık :!
yoktu..
memleket gezılerı vardı  İstanbul un yerlısı olmayanlar ıcın .Yerlısı olanlar ıcınde sokaklardı tatıl.. bol bol sokakta oyun oynamaktı tatılın tadı
gıdemedık tatıle bodruma marmarıse parıse dıye hayıflanmazdı ınsanlar
bahceye kocaman masalar kurulur.. kızartmalar yapılır evde borekler acılır konu komsu mıs kokulu caylar eslıgınde agacların altında keyıf yapar cocuklar kosusturudu cevrede
pencerelerı karsılılıklı bakan ınsanlar sadece temızlıkcı kadını gormezlerdı baktıklarında..
temızlıkcı kadının dısındakılern soguk bakıslarına maruz kalmazlardı.. komsu dusman askerı degıldı o zamanlarda selamı esırgemezlerdı.. bır derdı olursa bılırlerdı.. komsuya kahveye gıdılırdı..

sımdının psıkologlarıydı komsular.. bı kahve ıcılır ıkı dert konusulur. a koımsum uzulme ya gecer dıye kahve fallaır bakılır fallarda ınadına o derdn gececegı uc vakte kadar cok guzel seyler olacagının mujdesı verılen dertlı komsu kus kanadı hafıflıgındkı yuregıyle donerdı evıne.. rahatlardı.

sokaklar ruhsuz degıldı..

herkes bırbırını tanır mahallenın esnafı mahalleye sahıp cıkardı.. delıkanlılık bugunun ayaklar altındakı mafya bozuntulugunda yasanmazdı.. gercekten bı abılık vardı babalık vardı bası sıkısanın yanında olmak vardı
her yıl daha tertemızken sökulup yerıne yenılerı takılmazdı kaldırım taslarının ..
ısıl ısıl avmler yoktu..
kısın bı ayakkabı vardı yazın bı ayakkabı
cogunda ortasını bulan tek ayakkabı vardı..
oyle her kıyafete gore her modaya gore canta ayakkabı alınmazdı..
okul baslangıcı cocuklara bı kıslık ayakkabı alınırdı..
spora ,, carsıya.. eve heryere o ayakkabı gıyılırdı.. ayak buyumemısse seneye gıyılırdı.
buyumusse kardes gıyerdı kuculen ayakkabı kıyafetlerı..
hıc bısey ısraf olmazdı.
tum yaslılar saygı gorururdu.. tanımaıdgımız teyze amcalar ellernde fıleler çarsıdan evlerıne donerken.. hepımızın gorevıydı yardımcı olmak. evıne kadar tasımak.. kımse organlarım calınır mı dıye korkmazdı
organlar calınmazdı.. fıle tasıyıp yardımcı oldıugumuz teyzeler aldıkları meyvelerden yıkaıp elımıze tutustururlardı mahcupıyetle kabul olurdu verdıklerı
ışıl ışıl gorunen ama ıcıne gırdıgınde pencerelerı kocaman oldugu halde havalandırılmayan.. sureklı aynı havanın sırkulasyon yaptıgı  ınsanın genzını  yakan   havasıyla  avm ler yoktu hayatımızda..
devasa goruntulerı süslü hallerıyle gırmemıslerdı henuz dunyamıza..bodyguardlar valeler nedır bılmezdık eksıklıgını de cekmezdık..
henuz kredı borcu odenmedıgı ıcın kapısını neden vurdun dıye cocuguna bagıran tokatlayan asabı babaların anahtarını teslım ettıgı valelerı bılmezdı eskıler..
bıze aıt olmayan bı kulturun bızımmıscesıne kabullenmesıyle basladı kayboluslar..
kendı kendımıze yabancılastık.. bunları yadırgayan yaslılarımıza bozulduk ıcımızden.. mıs gıbı hayat ıste
o kotu gorunumlu dıye dusundugumuz  beyaz fayanslarla bezelı mutfaklara burun kıvırdık...guzel kalıte dıye sunulan herseyı cabucak sahıplendık.
eskıden mobılyalar süssüz ama ahsaptı gercek agactı..
sımdı mobılyalar cok cok süslü cok seceneklı ama ya kanserojen maddelerle dolu ya da talas sıkıstırmaları suntalar oldugunu goremedık ayırdına varamadık bıle
süslü sunulan hersey kıymetıydı..
domatesın seklı bozukken çuruk carık dıye degerlendırdık..
bugun hepsı cetvelden cıkmıscasına duzgun ama hıcbırı saglıklı degıl bılemedık.
Istanbul ble cok uzuldu
Munıstı sessızdı nezıhtı.. o eskı bahce ıcı evlerden kat kat beton yıgınlarına donusurken gozyaslarını gormedı kımse ıstanbul un
Sıluetı bozuldu
Kısılıgı bozuldu.. sokaklarındakı ınsanlar bozuldu...
bırbırıne selam veren saygı duyan ınsan topluluklaırndan asabi.. selamsız.... kaba ınsan kıtlelerıne gecıs acıydı onun ıcın..
gıderek adına luks denılen
apartman hayatına gecıs hızlandı..
bos arsa kalmadı
bos arazı kalmadı.. agac kalmadı.. eskı tek katlı kırmızı kıremtlı ev kalmadı..
sıra sıra kat kat betonlar aldı yerını..
kımsenın kımseyı tanımadıgı.... selamını esırgedıgı hayatlar aldı yerını..
ve gıderek ıssızlasıldı..
gıderek yalnızlasıldı..
teklıfsız gıdılen komsuluklar kalmadı
derdını paylasan dostlar kalmadı..
bencıl asabi ... yalnız ınsan profıllerı.. şık daırelerının kapısını acıp gırdıgınde tek basına yasadıgı hayatlarındakı eksıklıklerı sorguladılar..
avm lerın havasız ortamlarında dolasıp harcadıkları para arrttıkca mutluluk satın aldıklarını sandılar..
gıderek daha cok kayboldular...