Sesimi duyan yok mu !

Bir  savaş zamanında gıbı hıssedıyorum kendımı..
Bir  savas  zamanındayım..
Ama  yanımda yöremde  bunu gormek ıstemeyenı de cok var... Onlar dıyor kı; Ben yuzumu   pozıtıf seylere dönmek ıstıyorum.. Sen bana  negatıflerı gosterme !

Biz bir avuc ınsanız.. 
Cırpınıyoruz  gormelerı ıcın. Bılıyoruz bu ates  bızı de onları da yakacak
Dunyayı yakacak..
yalandan mutluluk senaryoları ıle yasanmaz hayatlar..
Cok cıddı endıselerımız varken hıcbısey yokmuscasına eglence mutluluk   masalları satılmaz ,konusulmaz..
Soylecek cok sozlerım bırıkıyor aslında..
Yanımda yoremde uzakta yakında gorduklerımden
Aramızdakı haınlerden
Aramızdakı  vefasızlardan en buyuk degerlerını bı cırpıda satanlardan
Aramızdakı sevgısnı   unutanlardan yuregını   satanlardan
degerlerının ustune basanlardan ornekler  yazmak ıstıyorum
Yazıyorum da
Sıkıntı olabılıyor ..

Cunku ınsanlar  mutlu seyler gormek ıstıyor..
Pozıtıf eglencelı seylere donmek ıstıyor yuzunu..
AMA BIR GERCEK VAR
BIR BUZDAGININ USTUNDEYIZ..
HAYATIN ICINDEKI HERSEYIN USTUNE BASARKEN  O BUZDAGI DA GUNDEN GUNE ERIMEKTE  ..HEP BIRLIKTE BOGULMAK UZEREYIZ..
Dusuncelerım cok yogun ve  tatsız..
Cunku su donem yasanan hersey tatsız
Ben bana ne dıyemıyorum .Benım arkamı donsem cok eglencelı bı hayatım olabılır..
ama BANA NE dıyemıyorum..
benı hıc ılgılendırmeyen  ama canı yanan herseye elımı uzatmak ıstıyorum
gucum yettıgınce de uzatıyorum..
Gercekler can sıkıcıdır bazen
AMA GÖRUN LUTFEN
GORUN Kİ  COK GEC OLMASIN..

BEKIR COSKUN BUGUN COK GUZEL BI YAZI YZMIS..
paylasmak ıstıyorum lutfen sonuna kadar okuyunuz.

Onlar; bir kedi yavrusu ağlasa...
Dayanamazlar...
Siz; silah veriyorsunuz çocuklarımızın eline, birbirlerini öldürsünler diye...
*
Onlar; meydanlarla ağlaşıyor ne zamandır...
Sokağımızdaki canlılar öldürülmesin diye...
Siz; mahalleyi ateşe verdiniz...
Çocuklar yandı...
*
Onlar; kafese karşıdır...
Barınaklarda, demir kafeslerin içinde bir kedi annenin ya da bir kuğunun yaşamasına gönülleri asla razı değildir...
Siz...
Genç, yaşlı, hasta ve suçu kesinleşmemiş kendi insanlarınızı kafeslerinize kapattınız...
*
Onlar; bir tek canlı açsa...
Uyuyamazlar...
Köşebaşındaki çöpler arasından yemek arayan bir anne köpek gördüklerinde, içlerinde kıyametler kopar...
Ceplerinde, arabalarının bagajlarında, hatta makyaj çantalarında onlar için mama taşırlar...
Siz yoksul insanların, açların, muhtaçların, hastaların, fakir çocukların rızkını çala çala doymadınız...
*
Onlar kuşun uçuşunu sevdiler...
Gölün ördeğini...
Dağın geyiğini...
Ormanın sincabını...
Siz ormanı açıp, dağı delip, dereyi sattınız...
*
Siz “yaratılanı, yaratandan dolayı” sevdiniz...
Onların sevgisi dolaysız...
*
Siz ağaca kereste olarak baktınız...
Onlar için kuşun yuvasıdır dallar...
*
İtiraf edin...
Kuzuyu görünce aklınıza ilk gelen şey; mangal...
Onlar telaşlanırlar:
Kuzu uzağına düşmesin annesinin...
*
Siz dünyanın insan için yaratıldığını söyleyip durursunuz...
Onlar buna inanmazlar...
İnsanın canı ne kadar kutsalsa, o kadar kutsaldır canı kurbağanın...
*
Siz...
Hiçbir getirisi olmayan canlı dostları için çırpınan o insanların yüreklerindeki duygunun yüceliğini anlayamazsınız...
Zerresi olsaydı sizde; onları dostları yüzünden otellere almayıp, kedileri için otobüslerden indirip, köpekleri için lojmanlarından atmazdınız...
Gücünüz var...
Olmadı; cop, dipçik, biber gazı...
*
Onlar...
Bugün de yarın da yine sokaklarda olacaklar...
Bu kez öbür canlılara getirdiğiniz “ölüm fermanı” bir yasaya karşı...
Yanlarında dostları...
Silahları; sevgi...
Birer mendil...
Ve gözyaşı...

http://www.cumhuriyet.com.tr/?hn=375696