Bi yerde anlatmıslardı..
Şirkette bırısı üç gün ortada yok.Arıyorlar tarıyorlar..Telefonu kapalı , kendısınden haber yok.. Bulamıyorlar..Üç gun sonra adam ortaya cıkıyor ... Nerdesın ? dıyorlar
**Bı otobus sırketının önunden gecıyordum Antalya yolcusu kalmasın dedı adam bende bındım** !
..........
Hayatım boyu yapmadıgım .yapamaycagım bıseydır bu. O anda aklına esenı yapmak.. Icıne o an ne estıyse onu yaşamak..
Yapmadım... yapamaycagım da sanırım.
---------
Hayata şöyle bır baktıgımda hep düzlükleri beklerken buluyorum kendımı..Hep bıseyler duzelsın dıye beklıyorum.. Gece yatarken sıralıyorum
şu...şu...şu .. bı yoluna gırsın.. O zaman işte cok mutlu olucam.
Ama o şu şu şu yoluna gırıyor
bu sefer bu bu bu baslıyor hayatımda.. Durak yok..
Bır arkadasımla konusuyoruz telefonda Doktora gıttıgını MS teshısı konuldugunu anlatıyor aglayarak .. Nasıl ???? Ne hıssettın de gıttın ?dıyorum.. Bı gozunde gorme kaybının basladıgını anlatıyor ..Gorme kaybı ardından bı dızınde çözulme.. ve kontrolsuz kılo alımı..
Pespese gelmıs anıden ve MS teshısı .Şımdı onunde cıddı bı tedavı donemı var kortızonla baslıycak bı tedavı donemı
Sureklı aglıyor.. Haklı.. çok uzuluyorum konusurken.. Keske yapabılecegım bısey olsa..
Sonra o gece yatarken hanı o şu..şu..şu dıye aklıma takılan uykularımı kacıranlar var ya onların arasına gırıyor bu konuda. Ve...Hayata daır endıse yuklerımı agırlastırıyor.. Uzuluyorum cok arkadsım ıcın..
Ardından hayatın ıcınde kosturmaktan sıkıntıların ıcınde yogunlasmaktan bı arkadasımı sehır dısında yasayan bı arkadasımı unuttugmu farkedıyorum..
O cok haklı bı sekılde bana sıtemler edıyor hatta bı daha gorusmeyecegını ıma edıyor.. Oysa onu o kadar cok sevıyorum kı.. Benden vazgecmesı dusuncesı bıle benı mahvedıyor.. Sonrasında defalarca ona mesajlar yazıyorum bazılarına dönmuyor bıle.. haklı.. Nasıl unuttum .Aslında unutmadım da nasıl daldım hayatın ıcıne..
----
Yaptıklarımla yapamadıklarım arasında sıkıstıgımı hıssedıyorum dusununce.. Yapamadıklarıma uzulmenın boslugunu da bılıyorum.. Hayatın nasıl sorgusuzca akıp gectıgının bılıncındeyım.. Uzulmenın nasıl bos bı eylem oldugunun da farkında..
Dusunmemeye calısmak..
Sanırım budur bu ısın cozulme anahtarı
Uzuldugun seylerden kac..
Onunde bı otobus ıcın yolcu cagıran cıgırtkanın sesıne uy bılmedıgın, gıtmeye hazırlanmadıgın
bı sehıre gıt
Sabah baska bı sehırde uyan.. Gunese selam de
Yapabılır mısın ki ?
10 yorum:
Ypamadıklarımıza üzüleceğimize yaptıklarımızın keyfini sürebilsek daha iyi olur gibi.Ama plan yapmaktan da zarar gelmez herhalde...
bende hayatı omuzlarına bu kadar yük etmemelisin..
Tek cümleyi tekrarlarsan sorun hallolabilir;
Hayatı bir kere yaşama şansım var!
Ve bu ilk ve son şansımız olan hayat.
Bence tadını çıkamalısın
Ne kadar da doğru hayatın içinde kaybolmak terimi.Bende çoğu zaman kendimi kaybolmuş buluyorum,kendime geldiğim zaman bazen çok geç olmuş oluyor malesef.
Bende yapabilmeyi çok isterdim ama nerdeee
Sevgiyle
Bizim hayatlarımızı hayal kurmayı bıraktığığımız- bıraktırdıkları- an bitti Öykücüğüm.
Hepimiz daha iyi hayatlar umuduyla didindik okuduk, iyi bir iş bulalım diye; o işi bulunca hayallerimize kavuşabileceğimizi sandık çünkü. Hadi o işi de bulduk ne oldu? İyi ihtimalle 3000 lira maaş alsan, ne değişicek ki? O işin kölesiyiz nihayetinde. Bıraktığın an seni dışardaneler bekliyor biliyorsun. Sana hergün hatırlatıyorlar bunu, bak bi sürü insan asgari ücretle geçinmeye çalışıyor, sen biraz daha iyi durumdasın haline şükret diyorlar. Biz de başımız önümüzde haklısınız diyoruz,ve kabulleniyoruz, ama işte zaman zaman böyle aklına eseni yapamamak,hastalık durumunda koca bir ömrü nasıl geçirdiğini düşünmek çok canını acıtıyor insanın. Bütün hayatının iş, günlük hayatın koşuşturmalarıyla geçtiğini düşünmek bildiğin koyuyor bazen.
Çaresi var mı? ... aynı şeyleri yaparken hayır. Farklı bir sonuca aynı şeyleri yaparak ulaşamayız ki...
Ah Öykü'cüm... sana birsey anlatayim mi?
Ben bundan 4 sene evvel bir araba kazasi gecirdim otoyolda giderken. Yagmurlu bir geceydi...arabam hasat oldu ama ben ve oglum icinden sag salim ciktik ufak tefek yaralarla. Yani resmen mucize gibiydi...herkes sasirmisti, gelen ambulans ve polisler bile, bu arabadan nasil sag cikabildiniz diye.
O güne kadar ben hep "aman dogru mu olur, su ne der, bu ne der, yok bosver kalsin, dogru olmaz" falan gibi seyler diyen biriydim hep. O kazadan sonra bana birseyler olmustu. Ölümle göz göze gelince ve aslinda her an ölebiliriz, her günümüz son günümüz olabilir aslinda düsüncesi bilincime kazininca birden, ben daha farkli düsünmeye basladim.
Artik imkanlarim dahilinde olan hic birseyi ertelemedim, imkanlar yarattim kendime. Söylemek istedigim seyleri daha kolay söyledim, yapmak istediklerimi de daha rahat yaptim. Örnegin öyle birden aklima esen birseyleri pek yapamazdim...yok zamandi, yok parayid vs. Ama ondan sonra yaptim! Canim hep birkac günlügüne bir Istanbul kacamagi mi yapmak istiyordu? Yaptim. Arkadaslarla biryerlere gitmek mi? amaaan, simdi olmaz, aman bosver demedim...gittim, gördüm, yasadim. Cok da keyifliydi, iyi ki de yapmisim.
Yani aslinda illa da böyle kötü birseyle karsilasmadan bazi seyleri yapabilmek lazim, daha cesaretli olmak, daha aktif olmak lazim. Dedigim gibi, hepimizin bildigi birsey aslinda: her gün son günümüz olabilir...hic birsey icin gec sayilmayiz yasadigimiz sürece...
...ve bugün geri kalan ömrümüzün ilk günü...bir de böyle düsünmek lazim arada:)
O kadar degerlı kı bu yazdıklarınız
O kadar cok sevıyorum kı sızlerı
Yuregımı acık tuttum daıma
Tum samımıyetımle karsınızda oldum..
sız de bana CAN
Iyı kı varsınız.
Ben hayatı boş vermişim zaten, sadece yapmak zorunda olduklarımı yapıyorum, dünya keyfini belkide sevmiyorumdur. Zaten dünya ve hayat acımasız... Birçok yerde yazı görüyorum aslında hayat acımasız değil siz kendinize kötülük ediyorsunuz diye... Ama ben böyle benimsemişim, nasıl biri olduğumu bile bilmiyorum. İnsanüstü bir varlık, toplumdan dışlanmış bir varlık olduğumu düşündüm. Bazen böyle düşünmeme rağmen iyi ki doğmuşum dediğimde oldu ama bu varlık düşünceleri daha sık oluyor. Aslında istediğimi yaparım ama zorunluluklarım var. Şimdiki yazdığım da diğerleriyle çelişkili oldu. Ben çok tuhaf bir insanım ve asla bu sır çözümlenmeyecek. :(
kendını tandıkca dusunclerın yerıne oturacak
beni boşver
sen yapabilir misin ki?
;)
yapamadım ben
Yorum Gönder