8 Mart 2014 Cumartesi

  
Bazı insanların vicdanı vardır, içleri acır; sessiz kal(a)mazlar,
 görmezden gel(e)mezler.
 Yol ayrımlarında tereddüt etmezler,
Bir kişilikleri vardır ,
sürüklenmez, tavır alırlar.
Hayatlarının merkezinde bir tek kendileri yoktur, ötekini içerme bilgisini edinmek için çaba gösterirler,
Yorulurlar…
Uçurumun kenarında yaşarlar…
Dogruları  duyurmak ıcın   doğruyu yaymak ıcın cabalarlar
Kendılerı ıcın degıl   baskaları ıcın yasarlar..
 Çoklukla da başkaları ıcınde ölürler.

..
...
Dolu dımı ıcın senın de? 
 Soylecek cok sozun var..
Kırgınsın kızgınsın uzgunsun ......anlamıyorsun olanları
Barız    hersey ortada .

Hersey...

Hanı  cok sey
cok sey soyleyebılırsın  doludur ıcın ...

Ne oldu bu ınsanlara böyle?
Nasıl oldu ?..Nasıl bu hale gelındı  ??
dıyebılırsın.. Çok sey  soyleyebılırsın....

Ama..

Bılmıyorum ıste...

Gercekten  ....Bılmıyorum artık.

4 yorum:

Atilla dedi ki...

Ait olamama, farkındalılık denilen şeyin yan etkisidir.

Sürekli sorgularsın gündelik yaşamı,

neden erken kalkıyorum?

neden konuşmaya bile tenezzül etmeyeceklerimin emirlerini yerine getiriyorum?. Neden bu insanlarla aynı atmosferde kalmak zorundayımlarla baslar bu

sonra sistemi sorgulamalarla devam eder.

Koyun olabilmekten gurur duyanlar arasında bir keçisindir artık.

Sistemin dediklerini, kutsal bir buyrukmuş gibi yerine getirip ve bundan aşırı derece de haz duyan, kıdemli koyunların arasında huzursuz keçi.


Yazdıklarını da birebir hissediyorum belirtmek istedim

Meltem D. dedi ki...

Öykücüm yine kendim hakkında hissettiklerimi, zaman zaman sadece ben mi böyleyim bendemi tuhaflık var duygularımı çok güzel dile getirmişsin, seni ne zaman okusam içimdeki sesi dinliyor gibi oluyorum ve seni çok iyi anlıyorum sevgilerimle.

öykü dedi ki...

Atılla anlaşılmak güzel
teşekkür ederım

öykü dedi ki...

Meltemcım

Ne mutlu bana eger böyle hıssetırebılıyorsam

Hıslerımız karşılıklı

sevgılerımle