9 Mart 2014 Pazar

onlar daha çocuktu...( son bakış )


UNUTMAM ....
UNUTAMAM...




Ne zaman kendimi bu dünyaya ait olmaktan çok uzakta hissetsem hep ayni yere kıtlıyorum ruhumu..

uzaklaşıyorum ınsanlardan
onların egolarından..
bazılarının vicdansızlıklarından
yalanlarından..

o seste derman bulurum gibi düşünmek ıstıyorum

.
bazen cevap verir, bazen vermez. Verdi mi dünyasına aliverir hemen beni. O zaman ne varsa unuturum bu dünyaya dair.
Bekle der
sabır der
ılahı adalet der..

der..

beklerım sabrederim..

ama cok vakıt kalmadı bılırım

ıcımde sığınacak alanlar daraldı bılırım..

sıkıştım
nefes alamıyorum bılırım

ıcım kaldırmıyor artık bunca yalanı vıcdansızlıgı
ahlaksızlığı,
ınsanlıktan cıkmıs dünyayı bılırım

Islanan gozlerımı cevırırım yukarı sorarım..

Adalet yerını bulacak dımı???
CUNKU BEN ARTIK BURAYA
SIGAMAZ OLDUM..

( o gencleride   öldürene... bu zavallı masum hayvanada kıyana   insan denıyorsa... ben insan degılım artık. )

4 yorum:

Adsız dedi ki...

Baba,

Mektup elinize geçmiş olduğu zaman, aranızdan ayrılmış bulunuyorum. Ben, ne kadar üzülmeyin desem, yine de üzüleceğinizi biliyorum. Fakat, bu durumu metanetle karşılamanı istiyorum. İnsanlar doğar, büyür, yaşar ve ölürler… Önemli olan çok yaşamak değil, yaşadığı süre içinde, fazla şeyler yapabilmektir.

Bu nedenle ben, erken gitmeyi normal karşılıyorum. Ve kaldı ki, benden önce giden arkadaşlarım, hiçbir zaman ölüm karşısında tereddüt etmemişlerdir. Benim de etmeyeceğimden şüphen olmasın.

Oğlun, ölüm karşısında aciz ve çaresiz kalmış değildir.

Bu yola bilerek girdi. Sonunda da bu olacağını biliyordu.

Seninle düşüncelerimiz ayrı ama, beni anlayacağını tahmin ediyorum. Sadece senin değil, (…) anlayacağını inanıyorum.

Cenaze için, avukatlarıma gerekli talimatı verdim. Ayrıca savcıya da bildireceğim. Ankara´da 1969´da ölen arkadaşım Taylan Özgür´ün yanına gömülmek istiyorum. Onun için cenazemi İstanbul´a götürmeye kalkma.

Annemi teselli etmek sana düşüyor. Kitaplarımı küçük kardeşime bırakıyorum. Kendisine özellikle tembih et. Onun bilim adamı olmasını istiyorum. Bilimle uğraşsın ve unutmasın ki, bilimle uğraşmak da bir yerde insanlığa hizmettir.

Son anda, yaptıklarımdan en ufak bir pişmanlık duymadığımı belirtir seni, annemi ve kardeşimi devrimciliğimin olanca ateşiyle kucaklarım…

Oğlun Deniz Gezmiş

öykü dedi ki...

Ne zaman kendimi bu dünyaya ait olmaktan çok uzakta hissetsem hep ayni yere kıtlıyorum ruhumu..

uzaklaşıyorum ınsanlardan
onların egolarından..
bazılarının vicdansızlıklarından
yalanlarından..

o seste derman bulurum gibi düşünmek ıstıyorum

.
bazen cevap verir, bazen vermez. Verdi mi dünyasına aliverir hemen beni. O zaman ne varsa unuturum bu dünyaya dair.
Bekle der
sabır der
ılahı adalet der..

der..

beklerım sabrederim..

ama cok vakıt kalmadı bılırım

ıcımde sığınacak alanlar daraldı bılırım..

sıkıştım
nefes alamıyorum bılırım

ıcım kaldırmıyor artık bunca yalanı vıcdansızlıgı
ahlaksızlığı,
ınsanlıktan cıkmıs dünyayı bılırım

Islanan gozlerımı cevırırım yukarı sorarım..

Adalet yerını bulacak dımı???
CUNKU BEN ARTIK BURAYA
SIGAMAZ OLDUM..

Atilla dedi ki...

Öykü yine yüreğimi titrettin.
Ne diyeceğimi bilmez hale getirdin beni.

Ben susucam
Ama YIlmaz Odabaşı nın satırları belki benim yerime konuşacak

''
Bir insan kişisel çıkarlarından başka hiçbirşeyle ilgilenmiyorsa, toplumsal bir güzellik için hayatında hiçbir özveride bulunmamışsa, cebinde katlı duran bir şiiri iki insana okumamışsa , üşüyen birinin üzerini örtmemişse ve hep "Zararsız" ve hep "Yararsız" yaşamışsa iyi olabilir mi hiç! İyi olmanın da bir şerefi vardır ve herkes duyarlılığı, ahlakı, bilinci kadar iyidir."

YILMAZ ODABAŞI



Güzel yüreğine sağlık.Sen bize lazımsın Öykü

öykü dedi ki...

Sen de sagol Atılla

dolu bu aralar ıcım çok.