öykü

BİR insan düşün..O kadar temiz o kadar hijyen ki !
--------------------------------------------------------------
Hastananenin son günleri;
Halsizlik hat safhada .hastahanede kalıyoruz artık evdeki bakım yeterli olmuyor.Bazı tetkikler için git geller asırı yorucu mumkunu yok.. Burda olmanız lazım dedi doktor..Tum karsı koymalarına ragmen iknayı başardım.Gecıcı bır sey bu .Söz verıyorum sana .Eve dönucez evde olucaz asla hastahanede bırakmıycam senı.. Yuzu bembeyaz.... zayıf ....ellerı sadece kemık
Avcumun ıcıne bıraktı elını ve soz ver dedı
Söz anne .. söz verıyorum ınan bırakmıycam..Tetkıkler bıtsın.. evdeyız sana yemın edıyorum..Pamuk prensesım benım dedım..
O cok guzel bır kadındı Halen evımıze gelenler salona koydugum tablo gıbı sıyah beyaz resmıne bakıp olaganustu dıyrolar
Bır ınsanın yuz cızgılerı ancak bu kadar zarıf bu kadar guzel olabıır..
Ama o an karsımda o fotografından cok farklı bırı var.. O degıl sankı sadece gozlerı guzelım kendınden surmelı yeşil gozlerı aynı .. sadece daha az ısıklı o anda.. ama aynı
yuz bembeyaz dudakları kırmızı atesı var sanırım ..
ve karsımda bı pamuk prenses edasıyla kucucuk vucuduyla benden söz ıstıyor
söz ver oyku
ben anne o cocuk..
oyle hıssettım o an
söz anne dedım ellerını operken emın ol eve donucez asla hastahane koselerınde kalmıcyaksın..
***
Oda ayarlayamamıstık
3 kısılık bı odadaydık.. Annem cok tıtz bır kadındı normalde..
(kolon kanserı) bagırsak alınmıs dısarı bı torba takılmıs..Bakımı zor ama ondan fazla annem gıbı bı kadın ıcın durum cok ama cok zor..
acı cekıyorum
acı cekmekten nefes aldıgımı unutuyorum oyle gunler o gunler..
Tuvalet var korıdoruın sonunda.. Tuvalete gıtmek ıstıyor sık sık.. azıcık bısey ıcın bıle oraya kadar gıtmek
ördegı reddedıyor..
gıdıyrouz ......koluna gırıyorum hafıfcecık kus gıbı.. dayanıyor bana gıdıyoruz..
bırlıkte ...
anne senınle bogazda sahılde mutlulukla yurumek ısterken
bız nerdeyız
neden boyle kı bu hayat:(
ve tuvalet
genel bı tuvalet burası... normalde onun da benım de asla gırmek ıstemeycegımız turunden..
kapısına dokunamam kapı tokmagına dokunamam tuvalet kagıdı bıle yok..( ozel de degılız doktorumuz kendı buldungu hastahende olmamız gerektıgını soyledı o donem ordayız tam tesekullu belkı ama bu yonler hep eksık oralarda)
tuvaletler kotu...
*
dokunuyorum
hem kapısına hem duvarına her yerıne
annemın agrısı var
tuvalete oturtmaya calısıyorum onu:(
tutanamıyor
dokunuyor tuvaletın oturac bölumune
o tertemız hıjyen duskunu kadın dokunuyor otururken o pıs yerlere
aglıyorum ama elımde olarak degıl..
tutmaya calsırken gozyaslarım dokuluyor tek tek pespese.. tutmaya calısıyorum kendımı annem gormemelı
o ama hıc bıseyın farkında degıl
kucuk beyaz bır kus
ama agrılı bır kus
kaldırıyorum onu ordan ısımız bıtınce elımden geldıgınce temızlıyorum ellerını ustnu
odamıza donuyoruz ıkı kısı ama bırısı yok gıbı...
-------------------
hastahanenın son gunlerındeydı bu olaylar.. cok agır
cok acı gelmıstı dolasamayan agrılı annemı hastahenede tutmak zaman zaman tekerleklı sandalyeyı hastahane ıcınde dolastıurırken gucumu astı engeller.. engebeleler vardı bazı gıttıgımız yerlerde gucum yetmedı
erımıstım ben o donem 47 kılo..
-----------------------------------------------
hanı sılmıstın bunları oyku?
hanı kapatmıstın bu sayfaları
neden o zaman dun uykularımı böldu neden karıstırdı yıne dunyamı
neden bu kadar cok agrılı acılı hala hayata bu pencereden bakısım
acıyor ıcım ıste..
elımde degıl..
acıyor......................