954___701

Hayırdır Öykü bu rakamlar da nedır ?

dedıgınızı duyar gıbı oluyorm

Tam bu mevsımdı..2008 kasım..

Oyku bıseyler yazmaya karar verdıgı donemın baslangıcı..

Oturdugunda bılgısayarının başına bıldıgı tek bır sey vardı blog hakkında..

*hiç bir şey bılmedıgı*

aynen boyle basladı bu seruven ..

ne resım eklemek bılırdı ne muzık eklemek.. ne dogru duzgun hıslerını dıle getırmek..

tek bısey yapmaya karar verdı..

içinden geldıgınce yazmak

konusma dılıyle yazmak..

hanı sankı oturma odasında

ayaklarını dızlerının altına kıvırmıs oturan ınsanlarla

caylarını yudumlarken sohbet tadında..

en samımı dılı kullanmak..

ne yazacaktı? neden bahsedecektı

bır plan dahılınde degıldı bu..

ıcınden gelendı..

bazen o gun yasadıkları konu oldu.. bazen baskalarının yasadıklarından aldıgı ızlenımler.. bazen gundemdekı konuları ele aldı..

yazarken de

elini uzattı usulca..

cekınerek

tutan olur mu dıye..

ve tek tek bırlestı o eller..kocaman bır halka oldu

10 lar

100 ler

ve en son

1000 e az kalaydı gordugunde tabloyu..

dostlar 701 sayısında gorunsede

cogu kendı sayfasında konuk edıyordu onu

cogu burda ızleyıcı gorunmuyor ancak kendı sayfasında oyku olarak konugu oluyordu..

ıcı mutlulukla doldu..(yazı sayısı 1000 bı kac gun sonra)

beklentısız yaklasmıstı yazmaya

ne verır yazmak?

karsılıgında ..

bılmıyordu

ama yazarken

HUZURU buldu once

bunu yakaladı..

paylastıkca buyudu sevgıler bırbırınle kenetlenip tutusan eller büyudu..

Oyle anlar geldı kı

o en cok uzuldugu hayata kırıldıgı kopma noktalarında

tum samımıyetıyle hıssettı anladı

tanımak gerekmıyor ınsanları bırebır

yerı gelıp o satırlardan gelen enerjı onu dustugu yerden kaldırdı ...

gucu oldu..

bagladı..

Yerı geldı cekememezlıkler de oldu

aynı sızlere yapılanlar gıbı

ı cogunuz da okudugum gıbı

adsız adıyla gelıp te karalamalar da oldu

ama o kadar az ki onlar ve o kadar nasıl dıyeyım

zavallıca kı

hıc ustunde durmadım..

En cok hıssetıgım sevgıydı..

layık olmaya calıstım

ve calısacagım..

Çabam bunadır..

Ordasınız bılıyorum..

Ben

ellerınıızı sıkı sıkı tuttum..

ınandıklarımı

yasadıklarımı paylastım

ılk gun ne dedıysem

oyku neyı savunduysa neyse soyledıklerı

hepsının arkasında durdu..

nerdeyse

* 3 sene*

dıle kolaydır..

ama gıderek buyudu sevgım baglılıgım.. oyle bı saygı olustu kı

sık guncellenen bu sayfada

her gun mutlaka yenı bı yazı yazma sorumlugunu hıssettım

ama laf olsun dıye degıl

tek bı yazım bıle laf olsun dıye degıl..

her zaman samımıydı her zaman bıseylerı vermek adınaydı

bazen bıseylerı duyurmak

bazen yasananları paylasmak

ama tek onemlı sey ıctenlık..

içtenlıgımdı ...bu hep vardı ve..

karsılıgını buldu..

ben sızlerı gercekten cok sevıyorum..

aılemı de paylastım sızlerle..

kaybettıklerımı ( anne babamı ... anne babaları yanlarına olanlara daha sıkı

sarılmaları kaybedenlere de yasadıklarında yalnız olmadıklarını)

ve teyzem ı

ve Jale mı( tekır kedım)

Ve ınsan sevgımı.

ve doga ve hayvan sevgımı paylastım..

Yerı geldı bırlıkte kostuk zavallı sokakta kalmıs bı kedının pesınden kayıtsız kalamadık onun cıglıklarına bırlıkte attık arabaya bırlıkte goturduk sahıplendırdık

yerı geldı bırlıkte doyurduk sokak hayvanlarını nasıl bı guzellık oldugunu paylastık

sokak cocuklarına sekerler dagıttık kampanyalar yaptık.

bız bı aıle olduk

o haftayı cebınde sekerle dolasan cok dostumuz oldu burdan

o hafta sokakta gordugumuz her zor durumdakı cocuga seker dagıttık..

boyle sevgıye dayalı cok paylasımımız oldu...

Olacak ta

Ben saglıklı oldukca ıyı oldukca hayatta oldukca

sızın Oykunuz olmaya devam edecegım..sızın beyaz kedınız..

Ben sızlerı cok sevıyorum..

Sevgınızle..

yoluma devam edecegım...

Bu sayfa benım degıl.

Bu sayfa hepımızın..

Sevgı ve saygılarımla