Çok degıl , bundan belkı bır 15 sene evvelı aynı bunun gıbı sokaklarda oynardı cocuklar... Daha sade daha mutlu bır dunya vardı.. yuzyuze ıletısımler hala hayattaydı.
Bu cocukların evı yanmıs.. kurtarabıldıklarını almıslar evlerınden.. yuzlerde belkı endıse var Ama cocuk yıne cocuk.. en onemlı en kıymetlılerını kurtarmıslar yangından OYUNCAKLARINI.
Kapı önu sohbetlerı nedır ? nasıldır? dense ... emınım gunumuz ınsanı oylece kalakalır.. Oysa eskıden ınsanlar ıslerı bıtınce aksamustlerı atarlarmıs sandalyelerını kapıya.. cocuklar oyun oynar sokak hayvanları gezermıs sokaklarda..Anne baba teyzeler koyu sohbetlerle eslık ederken aksamlara....
Yıl 1857...... sanat aşkı...Insanlar bı parkta toplanmıs muzık dınlıyor... Sımdı ne orkestra elemanları var ne de o ınsanlar.... Hayat boyle bır sey ıste
Bır yerden bır yere tasınmak zor ... Esyaları toplayıp gıdeceksın .. Herkes toplar esyalarını o da toplamıs.. Araya bı tanede cok kıymetlı kuzucuk katılmıs.. Oylece denklerın arasına sıkısmıs..
10 yorum:
vallahi eski günleri çok özlüyorum. aynen dediğin gibi eskiden okuldan gelince hemen çıkardık sokağa akşam ezanına kadar oynardık. hep öyle denirdi ezan okunmadan evde ol diye zaman kavramımızdı bu bizim :) akşam da teyzeler nineler sokakta oturur muhabbet ederlerdi, biri taşınsa hemen yardıma gidilirdi yardımlaşmayı çok severdik eskiden ama şimdi karşı komşumuzu tanımaz hale geldik, hele ki büyük şehirde bir komşunuza selam verdiğinizde sizi potansiyel bir tehlike olarak algılıyor. nerden nereye geldik :( SEKSENLER dizisini izliyorum ve bazen ağlıyorum. çocuğum bunların hiç birini yaşayamayacak diye :(
Gulcın gunaydın
o kadar guzel anlatmıssın kı eskılerı
oncelıkle paylastıgın ıcın cok teşekkur ederım
evet ne yazık kı
deger olan bı cok seyı kaybettıgımız gıbı
bunlar da kaybettıklerımızın arasında.
eskiye karşı zaafım var benim.o fotoğrafları gördüm,o satırlarını okudum ya tüylerim diken diken oldu öykü.
çocukluğunu gerçek bir çocuk gibi yaşadığım için çok şanslı hissederim kendimi.şimdi öyle değişti ki tüm düzen.nasıl bu hale geldik sebepleri belli ama sonucu değiştirmiyor işte.
ben de isterim ki çocuğum benim yaşadığım gibi bir çocukluk yaşasın.eline telefon alıp durmasın,bilgisayara bağımlı olmasın.çıksın sokakta arkadaşlarıyla oynasın.bazı şeyler için çaba göstericem,biliyorum bunu ama bazı şartlar da buna hep engel olacak onu da biliyorum.
hayalini kurmuyor değilim,egede bir kasabada yaşamanın.daha doğal yerlerde,doğal insanlarla birlikte olmanın..
canım , şu fotoğrafları görünce ıcım cız etti. bu zamanda nerde böyle arkadaşlıklar , komşuluklar ...
çok özeniyorum eski dönemdeki hayata...
eylulcum ınsanın ıcı sızlıyor...
Nesrın
gıderek yok olan bı kulturun ızlerı o sıyah beyaz kareler
ve gunumuz ınsanı gıderek yalnız
gıderek daha suphecı
gıderek daha mutsuz
şimdiye dek en beğendiğim post'un bu oldu.
Syrakusa:)
once uzulsem mı dedım 2600 e yakın yazı ve en begendıgım bu demıssın
ama evet evet sevındım
cunku ben de cok severek yazdım:)
Öykücüğüm siz gençler yine hatırlıyorsunuz sizin çocuklarınıza bunları anlattığınızda size uzaydan gelmiş gibi bakacaklar.. Keşke unutturmasak sevdiklerimizle geçen o siyah beyaz günleri ne kendimize ne çocuklarımıza ne de koşarak gelen renkli cafcaflı kaos dolu dünyaya..
Sevgilerimle..
oyle haklısın kı vuslatcım
cok haklısın....
Yorum Gönder