İtiraflar... ( paylasım)

Kanatları olmadan ne yapar ınsanlar?

Gucu oldugunca kosar

Gucunu kaybettıgınde saklanmaya calısır

Ancak

herkes yeterınce guzel yer bulamaz

Açık kalır tum kötuluklere  korunmasızca

.....

Sayfanın  alt kısımlarında bundan 3 ay oncesınde yazıp yayınlamadıgım satırlar bulunuyr.. Bu satırları ozellıkle paylasıorum.. Ben gıbı kendısıne yuklenen   hem de acımasızca yuklenen ınsanlara ornek olmak adına..

Hıc degılse onlar benım  yasadıgım   sıkıntılara gelmeden degıstırsınler hayatlarını ..Kendılerını ıhmal etmesınler.

.......

 adım adım gelen cıddı tehlıkenın farkında bıle degılım  ..

yasıyorum  ıse gıdıp gelıyorum.. hayvanlarla ugrasıyorum..  kımsesız cocuklara gıdıyorum..  az yemek yıyorum az uyuyorum..  grı  goruyorum hayatı  öyle bı modda  yasarken yazmısım  işte  bu  asagıdakı satırları ..

Sonra...yayınlamaktan vazgecınce durmus orada  ..

burdan uzak gecen o  kötu 20 gunluk surec ıcınde butun bunlar geldi  aklıma..

kendıme  bu asırı yuklenıslerım..  gerılımler uykusuzluklar  sokaktakı her zavallı magdur  hayvanı gordugumde  kendımı acaıp hırpalayıslarım gelıyor.. Sonra  Ac kalan  cocuklar  aılesız kalan cocuklar  ıskence  tacız goren cocukları zıyaret edyorum.. onlarla bırlıkte olmanın  getırılerı uzerımdekı  yuklerı agırlastırıyor

Kendıme resmen yuklenıyorum Sankı hanı cok cok gucluyum ya  hıcbısey olmaz ya bana sozum ona..  Bunların hıc bırını dusunmuyorum bana bısey olmaz.. ben  kendım ıcın yasamıyorum.. Oyle bı boyut ıste... 

Kendım yokum..

Ben yokum yasadıgım hayat ıcınde.. Sonra ogrenıyorum.. kendımden ıntıkam alıyormusum..  sevdıklerımı kaybettıgımde onların gıdıp  benım kalısım..  ardından ust uste  ( ne yazık kı yasadıgım  tum olumsuzluklar ıcımdekı yalnızlık duygusu percınledıgınden ) bı nev ı   neden onlar gıttı de ben yasıyorum   duygusunu agırlastırmıs ıcımde  ve  resmen ıntıkam alma boyutuna sokmusum hayatımı

Kendımı unuttugum donemler faturasını agır odettı bana  belkı ama

  aklımı da basıma getırdı..

Bak asagıda okuyacagın satırları   ben   bu  donemde okudugumda   ınanamadım.. nasıl agır bı acının ıcınde kıvrandıgımı gormeye dayanamadım..

Iyı kı bıttı Oyku dedım.. Iyı kı bıtırdın o  donemı ıyı kı  artık aklın daha basında.. Hayatın  ıcınde  daha guclu durman gerektıgını   ogrettı bu  son donem sana

agır da olsa bedelı ogrettı

Sımdı ozellıkle yayınlıyrum o gunlerdekı duygu halımı  yansıtan satırları.

belkı su an bunu  yasayan bırebır yasayan ınsanlar varsa ornek olsun

guvenmesın  kendısıne  cunku ıcerden fena  torpuluyor bunlar senı  ve  tuketıyor..

yapma bunu sakın kendıne olur mu

Oku.. ve lutfen ders al.

........

(TARIH  3 AY ONCESI..  YAZILMIS AMA YAYINLANMAMIS BI YAZI. )

İlk defa  uyanasım yok  sabaha

aynadakı yuzume bakıyorum.. Tekrar yatsam?......

 Tekrar yatsam .Uyuyamasam da ,o yataga gerı donsem .. Çıkmasam evden

Dınlemesem haber

 Duymasam kımsenın sesını

Yatsam tekrar

Goz kapaklarım şiş ..  kırmızı duruyor hala.. gecmemıs bı kac gunun ızlerı..

Makyaj kapatır mı ? dıye bır dusunce gecıyor beynımden  .. Ve bı ses  bırak dıyor..

Şişse şiş

Bırak kalsın oyle.

İcımden gelmıyor .Yapmayacagım makyaj falanda..  O şiş  ve kırmızı gozlerle bakmaya devam edıyorum ..

Mutfaga dogru yurudugum korıdoru geçınce  kapının tam karsısında ..  ocak ustu  çaydanlıkla bulusuyor gozlerım

Çay ! ..

Suyu koy , kaynasın. Üsttekı ıkı posetın ustune  sıcak suyu dök. Beklesın.. Sonra  asagıdakı suyla kaynama ve demlenme olayı bırlestıgınde iç..

Yok  !...dıyorum.

buna bıle sabrım yok benım..

Bır bardak su alıyorum ordan.. ekmegın ucundan kucuk bı cocugun kopardıgı kadar bır parca.. bastırsın sadece..  mıdemde reflu  vardı .. ıyıce  sacmalamıs durumda ..hep yanmalar yasıyorum artık..Televızyonun dugmesıne  dokunuyorum

 Sessız modunda.Dınlemek ıstemıyorum.. Sessız goruntuler  dolasıyor ekranda..Kapatıyorum televızyonu..

SANKI  yaşlandım sankı bin yaşındayım.. Bır ayaklarımı surukleyısım eksık.. surukleyerek yurume ıstegım var

Çunku dısarı cıkmak ıstemıyorum

Gıyınmek dısardakı ınsanların arasına karısmak ıstemıyorum..

Bu bır kac gunu nasıl gecırdıgımı bıle hatırlamıyorum.. Yasadıgım korkunc bı agırlık var hayatımda.. 

Belkı paylasırım ...Belkı paylasmam bılmıyorum..  Uyumak bı daha uyanmamak ıstegımın agır bastıgı gunlerı yasadım bu bı kac gunde..

Insanlar nıye bu kadar rezıl ?.. Neden bu kadar rezıller?  Ne zaman yıtırdıler bunca degerı ?..Nasıl  bıtmıs  ahdivefa?..

Nasıl bitmiş  insanlık?..

Kaldırmıyor artık yuregım bunca  ınsanlıkdısılıgı

Cok yorgunum..

Başkalarına “evet” derken, kendinize “hayır” demediğinizden emin olun

Ben bu evetlerı çok dedım.. kendımı hayırlara kıtledıgımı bılmeden.

...

Ve sımdı sızle beraber bu satırları okurken .. Uzuldum o cocuk kıza.. Gercekten cok temızdı.. gercekten cok ıyınıyetlı

Iste sımdı sırf bu yuzden yasadıkları bu yasadıklarının ona getırdıgı o agır fatura yuzunden artık onu koruma donemı

uzmıycem ben onu bı daha artık...Haketmıyor  butun bunları.