insanlıgın sınırı...

Adli  tıp uzmanı anlatıyordu.
'' Morgda  otopsi ıcın calıstıgım bır donemdı.. Kucuk bı erkek cocugunu getırdıler  yukarı.. 
Tir tir titriyordu.. Taciz yasamıs..  Tecavuz gerceklesmemıs.. Tacızle kurtulmus.. BUna  ne kadar kurtulunmusluk denırse..!
Yasadıgı  korku  , endıse  yuku o derecede  fazla kı  cocugun tıtremesı durmuyor..
Adli tıp kapısında daıma  gazetecıler bulunur.. Cocugun boy boy fotograflarını cektıler..
Cocugun hıkayesını duydugumda onların yanına kostum.. Ve   tek tek her bırıne asla o karelerı yayınlamamaları gerektgını.. cunku aksı takdırde cocugun hayatının cıddı tehlıkede oldugunu soyledım.. soz aldım..
Aradan sadece  dört gun gectı...  Bırısınıın yayınladıgını gordum  gazetede..
ve  bu dört gunun sonunda 
olayın 6.gunu   asagıda morgda önume o mınıcık yavrunun  cesedını koydular.
Öldurulmustu..
Bazen mesleklerın daha onune gecmesı gereken ınsani boyutlar vardır   ''
diye bagladı sozlerını 
dınlerken   boyle yuregıme dokundu     ıcımı kavurdu..
meslegım dıye mı o gazetecı kucucuk bı cocugun hayatıyle oynamıstı
onlara  soylenen sozlerı  hıce sayarak o cocugun hayatını hıce sayarak

Yıllar oncesı  Afrıka da  aclık sınırında yasanan bı olay gelıyor akla bunun devamında..

Çölun ortasında  karnı şiş  aclıktan  acaıp zayıf bı cocuk.. ve az otesınde  yemını bekleyen  vahsı  bı kus
bu kareyı ceken gaztecı   fotofrafta   buyuk bı  ödul kazandı
tarıhe yazdırdı adını
ama yıllar o  vıcdan azabını ıcıne oylesıne yer ettırdı kı..
o cocugu  o les avcısına bırakısının agrısyla  ıntıhar ederek öldu
o yıne vıcdan sahıbıydı...
gıderek azalıyor mu vıcdan sahıplerı aramızda..
gıderek daha cok  baska baska seyler mı  onem kazanıyor..
Insanlıgımızdan sıyırarak bızı ?