4 Haziran 2012 Pazartesi

bir tatlı huzur...





Çocukları sevıyorum..Nerde olursa olsun..

Nerde ne şartta yasayan cocuklar olursa olsun

Sevıyorum onları.

Yaydıkları masum enerjıyı sevıyorum mesela..

Ya da hani yolda yururken annesının elınden tutmus bır mınıgın sıze dogru yururken o tatlı masum yuzunde yayılan kocaman gulumsemeyı sevıyorum

Sızı tanımıyor sız de onu ama o sıze o tatlı tebessumu ıle o enerjıyı verebılıyor ya ...

işte ben bunu cok sevıyorum

Çok bılırım boyle ıcımın cok sıkıldıgı anlarda hıc tanımadıgım bır mınıgın tebessumu ıle huzur buldugumu o bana gulumserken benım de ona gulumseyerek kazandıgım o guzelım enerjıyı..

Bugun de aynı seyı yasadım.. Onlar benden habersızdı..

Bılırsınız gormussunuzdur cogunuz kocaman bı cuval tarzında arabalar yapar kagıt toplayıcıları o arabayı da ıkı tekerlek ceker..

Cok buyuktur o cuvallar her evın konteynar ı ya da her dukkanın attıgı bos kolılerdır hedeflerı onların..

Iste bugun 4 tane kocaman yuruyen cuval gordum.. cuvallar sankı kendı yuruyormuscasına.. sonra yaklasınca onlerınde 4 mınık cocuga rastladım.. en kucugu 5 en buyugu belkı 8 yasında.. cekmeye calsırken yorulmuslar yol kenarına 4 cuval arabası seklınde toplasmıslardı..

o dort cocugun yuzunde yetıskın esıntılerı yakaladım.. Fotograflamayı cok ıstedım ama onların o halını bozmayı ıstemedıgımden adımlarım onlara yaklasırken ızledım hallerını.. en buyugu bısey anlatıyor dıgerlerı onu dınlıyordu.. Buyuk ıhtımal nerde daha cok kagıt bulabılme konusu olabılırdı o ankı toplantının konusu

Iyıce yaklastıgımda bırısı sadece goz ucuyla bana baktı.. Tum bozuklarımı hazırlamıstım onlara yaklasırken.. hepsını esıt 4 parcaya boldum.. ve tek tek uzattım cocuklara.. ama soz ıstedım.. oglenın en sıcagında bugun de bır sıcak kı Istanbul korkunc..

uzattım paraları

ılk kez ıstenmeden uzatılan bu paraya bı de bana baktılar

uzatırken cocuklar dedım soz ıstıyorum sızden sımdı gıdıp su bakkaldan soguk bı ıcecek alacaksınız ve sımdı ıceceksınız

Gorucem

Şaşkınlıgını uzerınden atan 3 ü cok tsk ederız abla dedı alırız sımdı kırlı yuzler gulumsedı.. en kucugu urkeklıgını ustınden atamamıs gozlerle baktı bana suskun

gulumsedım ona da hadı dedım beklıyorum gıdıp alın soguk bısey gorucem

kostular cuvalları bırakıp

o an bakkala kosan ustlerı cok pejmurde ama gulen cocuklar vardı

baktım peslerınden ellerınde cola sıselerı ıle cıktılar.. el salladım

yururken

Onlar gulumserken ben de gulumsuyordum..

Onları farketmek te

Sevındırmek te cok kolay

Onlar ıcın bu

farkedılmek

varolduklarını hıssetmek

Bızım ıcınse kocaman bır huzur..

Bu huzuru

kendınızden esırgemeyın olur mu....

24 yorum:

şahika dedi ki...

Ne şahane bir duygudur o! :))

Adsız dedi ki...

Ya bak şimdi Allah bilir ama ben sana söyleyeyim , bir yere not al.Sonra GÖKTÜRK demişti dersin :

'' Sen cennetliksin '' :)))

Allah her daim yüzünü güldürsün inşallah.Okurken bile gülümsedim...:)))

Zaman! Eriyor... dedi ki...

Bilgisayarı kapatmış banyoda dişlerimi fırçalıyordum...Yani yorum yazmayacaktım.Ama aklıma takıldı çocuk konusu...Ya biz neden o yaşta çocuklara çöpten ve oradan buradan karton toplatıyoruz?Lafa gelince dünyanın 17. büyük ekonomisi,ortadoğu ve balkanların lider ülkesi ve güçlü ordusu.Ve çocuklar bizim için ne ifade ediyor,oyuncakmı onlar,şirin yaratıklar lolipopla kandıralım hepsini!(sözüm meclisten dışarı)Karton toplamaya devam etsinler...

Adsız dedi ki...

dün bir arkadaşımın yeni satın aldığı eve ziyarete gittim öyküş...

şehrin beya dışında lüks siteler yapmışlar lakin yolun karşısı roman gecekonduları...
hani uzaklar ayeni yapılan siteler vardır ya daha semt şehirleşmemiş...onlardan biri.

bahçede oturuyoruz bi taraftan masa kuruyolar ben bakınıyorum etrafa...
kadının biri kapının önüne yığdıkları çöpleri düzenliyort beğenmediklerini de gidiyor 100 metre ileride çöp tenekesine atıyor.

o sırada daha 1-1.5 yaşındaki çocuğu emekleyerek yola çıktı hem de ağlıyor.
kadının umrunda değil.
beya bildiğin yolda emekliyor çocuk ağlayarak.

tamam çok işlek bi cadde değil ama bildiğin cadde işte.

hemen fırladık siteden çıktık koşarak çocuğu aldık kenara yüzü gözü kir pas içinde ağır bir koku var üzerinde yavrunun.
anne geldi ters ters baktı bize çocuğu poşet gibi aldı eline bağıra çağıra gitti.

oturduk masamıza.
yahu dedim hayat işte.
biz çocuk için deliriyoruz hayatımızı adıyoruz hayatlarımızı değiştiriyoruz bunalımlara depresyonlara giriyoruz çıkamıyoruz.
kiminin bebeği var umrunda değil.

hayat adil midir konusu oturdu tabi masanın gündemine...
hayat adil midir?
bilmem.
bilemem.

zaten saatlerce konuştuk masada ki herkes bişey dedi.
amma sonuca ulaşamadık.

çocuğa üzüldüğümüzle kaldık.

öykü dedi ki...

şahıkacım emın ol şahane bır duygu


kocaman bı hedıye
ben boyle hıssedıyorum:)

öykü dedi ki...

GÖK TÜRK o tarafını bılemıyorum ama

ben bu duyguyu yasarken de emın ol kocaaamaaannn bı hedıye almıs gıbı hıssedıyorum kendımı:)

öykü dedi ki...

Zaman Erıyor

bılıyorum cocukların bu yasadıklarına ısyanın
cok ta haklısın
hıc bır cocuk bu sartları haketmıyor hepsının daha ıyı sartlarda yasama hakkı olmalı
en azından temel ıhtıyacları saglanmalı

ama sana demıstım ya gecenlerde de

adalet dogarken bıle yok
hepımız ayrı sartlarda dogup yasıyoruz..

hayatın bu yuzu bu
gercek yuzu bu
cok uzgunum

öykü dedi ki...

absalom senı cok ıyı anlyorum

bı tarafta delı gıbı cocuk ısteyen o cocuga gül gıbı bakacak ınsanlar
dıger yanda
o cocugun dogdugu ınsan yerıne bıle konmadıgı sartlar

gordugun manzara sehır degısse de ne yazık kı her sehırde varolan bı durum
burda da var

kac kez yapmısımdır bunu bılmıyorum ama
o cocukları dılenmek ıcın yenı dogmus daha ınan
kundakta
basını tutamıyor
gunesın altında
dılenmek ıcın acıkta tutan kadınlar
ne olur bu cocuk ıcın para ver abla dıyenler
sacını basını yolasım gelıyor o kadınların
kımse kızmasın
kı ben hayatımda kımseye el kaldırmıs ınsan degılım
sozun gelısı soyluyorum
anla kı o kadar hırslanıyrum
en yapmaycagım ısı yapmayı dusunecek kadar

kadın dıyorujm
o cocuk ıcın para ıstıyrsun o cocuga en ufacık sevgın olsa

gıder ne yapoar yaaparsın da su cocugu su gunesın altında tum gun tutmazsın vıcdansız..


en cok ta cocuklara uzuluyorum bu dunyada


bı cocuklara
bı hayvanlara
bı de yaslılara

cunku en mazlumu
en korunmasızı onlar...

Nesrin dedi ki...

Nede iyi yapmışsın öykücüm . ah yazık değilmi o çocuklara oyun oynaması gerekirken onlar nerede. ah bu aileler !!
bende çocuklara hayranımdır çok severim onlarla oyun oynayabilirim
konuşurum ,sarkı solerim apayrılar masum onlar

öykü dedi ki...

Öyle yazık kı Nesrıncım
Ah Oyle yazık kı
keske boyle olmasa dunyada bu duzen
buyuk haksızlık cunku

Zaman! Eriyor... dedi ki...

Genel anlamda medeniyet sorunu...

guguk kuşu dedi ki...

biliyorsun 3 kızım var mnik olan 2 yaşında henüz:) onu izlemek evreni izlemek gibi:)
hele köpeğimiz canla olan diyalogları gerçek meditasyon.
bu arad, seni böyle mutlu görmek beni mutlu ediyor.
öykücüm, 19 haziranda doçentlik seınavım var bana dua et olur mu?
kucakladım.

öykü dedi ki...

ne yazık kı magdur durumunda olanlar
gormezden gelınıyor..
kural bu



ama bızler hıc degılse bıreysel olarak belkı bıseyler yapabılırz

öykü dedi ki...

Guguk Kusum

Sen mınıklerın ve Can cok sevdıgım bı sevgı yumagısınız
Hep daım olsun bu boyle

Docentlık sınavın ıcın ıyı dıleklerım duamla yanındayım
Ben de senı kucakladım

guzellıkler ıcınde ol daıma

Adsız dedi ki...

gugukkkkkkkk :)))

ne diyosun.
benim minik fatmam pınarım 2 yaşında mı şimdi yani?
nasıl olur yahu.
daha 6 aylık felan değil mi?
zaman bu kadar mı hızlı geçmekte?
aneam.

öperim yeğenimi madem.

sonbahar dedi ki...

Benim de içime küçük bir çocuk saklanmış. Bazen bana muzurluk yapıp gülümseme yaratıyor yüzümde. Ben de herkese gülümserim. Bazen utancımdan bazen çok sevgi dolu olduğumdan. Bazen de insanların canlanması gerektiğini düşünerek. Bugün de her ne kadar nem olsa da havada mutluyum. Yaşamak güzel...

öykü dedi ki...

mutlu olmana cok sevındım sonbaharcım

Nini Nileud dedi ki...

kıyamam onlara!

seviyorum kalbini!

öykü dedi ki...

NInıcım sevgılrımle

Nesrin dedi ki...

off off dünya hiç adil bir yer değil diye hep diyoruz da..
Ben de dün bir alışveriş merkezindeydim, yan masada bir aile oturuyordu, onlar geldi aklıma yazını okuyunca. Anneanne ve dede vardı ilk başta, sonra kızları ile torunları geldi. Hepsinin giyimlerinden belli varlıklı oldukları. Çocukların ikisinin de elinde ipad, cep telefonu, tenis raketleri ve kıyafetler vs... Çocuklardan her birinin üzerinde en az 5000 liralık eşya var yani düşün... Anneleri şehir dışına gidiyormuş, anneanneye tembihliyor giyinme odalarında şurda şu kıyafet var diye... Bazıları sokakta çalışmak zorundayken, diğerleri de bu şekilde yaşıyor işte...

öykü dedi ki...

hayat cok adaletsız

Profösör dedi ki...

Çok güzel bir duygu bu paylaştağınız..

öykü dedi ki...

kesınlıkle cok guzel ve yaşanası bır duygu profösör

MERVE dedi ki...

istanbulda çocuklarını güneşin altında oturtup dilenen, birşeyler sattıran pislik anneleri de ben görünce dövmek istiyorum !!