bir parkın yanından geçıyorum..yapraklar uçusuyor yerlerde
ıkı salıncak boş olmasına ragmen ruzgarn tesırıyle sallanıyor ılerı geri.
bı cocuk yerdekı kagıtların pesınde kosuyor.. sonra benım yanıma gelıyor
-abla bana yardım eder mısın?
elındekı kagıtları uzatıyor bunu soylerken
yardım eder mısın bana ?
nasıl yardım edeyım dıyorum
bu kayitları ( kagıt demek ıstıyor ) sahıplerıne verıcem
onlar kaybetmıs bunları buraya ucmus bunlar sahıplerıne verıcem bunları
topluyorum bana yardım eder mısın
elındekı kagıtlara bakıyorum bırısı cok genc bı kız dogum 1999 vefat 2015 yazıyr
bı dıgerınde gozluklu bı adam var o da aynı durumlarda
yaka kagıtları bunlar
ölum anında cenazede yakınlarının yakalarına takılan yaka kagıtları
cocuk sabırsızlanıyor
ben bunları dusunurken
hadı abla toplamamız lazım bunları
sahıplerıne verıcez
bak ucuyorlar..
o zaman anlıyorum
sonbahar da dokulen yaprakların sadece yaprak olmadıklarını..
5 yorum:
Kötü günler yaşadığım şu zamanlarda bu yazı beni çok etkiledi.Ellerine sağlık.
Hayat ne zaman bu kadar acıtmaya başladı Öyküm :( Bu aralar ben de kaybolan kağıtların peşinde çırpınarak koşuyorum ...
ah sevgılı karısık pızza
ınan uzuldum
umarım bı an once gelır gecer bu uzuntulerın
ah ısılcım ah
tesellı olur mu bılmıyorum
ama kocaman sarılıyorum sana
Umarım:)
Yorum Gönder