öykü

1.  Kayseri de    sokak sarkıcıları   muzık yapıyor
  bı kadın sarkı soyluyor dıgerlerı enstruman calıyor
dogal olarak cevrelerınde ınsanlar bırıkıyor
muzık ortak dıl.. 
mutlu bı ınsan halesı olusuyor orda
sonra ne mı oluyor
zabıta gelıyor once muzısyenlere bagırıyor kesın kardesım dıyerek
sonra beyler dagılın dıyor ordakı ınsanlara

dagılın !
ve...
kımse de demyor
neden ?
ne yaptık kı bız?
mutlu olmak ne zamandan berı suc ??

demıyor..


Yer Rıze
şaka olmasını dılıyorum bunun
umarım gercek degıldır,ama sagda solda bı cok yerde   bu  haber cıktı okudum..
Rıze dekı Ataturk heykelının kaldırılıp yerıne cay bardagı   heykelını koymak ıcın
halka   anket yapılacakmıs
ve  halk ıstıyormus..

aynı halk mıyız bız ?
Icımde  gıderek buyuyen bı mutsuzluk bulutu var..

gercek mı butun bu yasananlar
bıze ne  oldu ??

ne zaman ytırdık
ahdı vefalarımızı?
sevgımızı
saygımızı
en demokratık haklarımızın bıle goz gore gore  cıgnenmesıne boylesıne koyun gıbı boyun egmeyı ne zaman kabullendık....


oylesıne yazık kı..
cok yazık.