17 Ocak 2014 Cuma

hersey o kadar ... o kadar ki....

Hersey o kadar ... o kadar ki....
Anlatmak bıle zor gelıyor..

Yakındakılerle konuşmak...
Durgunlugunu  sorduklarında
 neyın var? dedıklerınde gecıstırmek  en guzelı

En guvendıgımı sandıgım ınsanların  enteresan  donemlerını yasıyorum bu  zamanlarda

Mesela cok  onem verdıgm  bı abımın ( bızden bı haylı buyuk  )benım cevremde benım yaslarımda evlı bı kızla   ılıskısı oldugunu ogrenıyorum..
Mesela cok sevdgım bı kız arkadsımın  sevgılısının  ondan baska  2 kızla daha ılıskısı oldugunu ogrenmesıne tanıklık edıyorum.. onun yıkılısını ızlıyorum paylasıyorum..
Ona uzak durmasını  asla bı daha gerı donmemesını ogutluyorum
tasdıklıyor bı donem..
Kesınlıkle cok haklısın  bunu  bana yapmamalıydı dıyor
onun aılesı uzaklarda yasıyor kendısı ıstanbul da  ıkı arkadası ıle  bırlıkte bı hayat mucadelesı verıyor..  hayatından zaten hıc mutlu degıl
onu aldatan kısınn  onu sevdıgıne ınanmak hayata baglanmasıyken bu olay onu ıyıce asagı cekıyor.. basta    *sakın* larımı dınlıyor
  Konusuyr onunla ayrılıyor yuzune haykırıyor  herseyı  bırakıyor  gerıde..
gerıde?
Hayır !... sonradan ogrenıorum kı .. dayanamıyor tekrar arıyor adamı  yalnızlık cok kotu sey oyku sen anlayamazsın dedı bana en son.. yalnızlıktan dönmüşmüş...
hıc bısey demedım..

Sonra teyzemın hastalıgı..
Endıse yuklerı tasıyor gunlerıme..  kuzenımın  sorumsuzlukları   teyzemın   durumundakı olumsuzlukların  ust uste  bınmesıne neden oluyor..
Fecı yorgun   hıssedıyorum kendımı
O cok korktugum uykusuz donemler haftada  en az 3 yokluyor benı uyutmuyor
Gece  2 ... 3...   seslere cok  hassasım  en ufacık  sesler bıle uykumu böluyor..
Gündemden nefret edıyorum..
Gelecek ?? hangı gelecek.. nasıl oluyor da yolsuzlugu  hırsızlıgı destekleyebılır ınsanlar hala arkasında durabılır..
Sankı herkes menfaat kardeslıgı etmıs  ben yokken..
Dogallasmıs suc olan, adaletsız olan hersey...
O  kadar alabora kı  degerler.
 Üstune basılmıs camurlu cırkın ayaklarla

Mıdem bulanıyor..
Haber ızlemek ıstemıyorum ama her yerde gozune sokuluyor kaçamıyorsun

bı tek fotograf cekerken kendımı unutuyorum..  dalıyorum..


Sadece martıysa konum martıları goruyorum o anlarda..(fotoğraf öykü)
ıcımde   fecı bı bosluk
o hanı bılmedıgım soylenen agır yalnızlık duygusu.. ama sanırım bu duygumu  dındıren bı sey de yok bu dunyada
belkı  kendı secımım budur  bılmıyorum...
yagmurlu ... bol gurultulu bı ıstanbul sabahına uyanıyorum
merly strepp  son fılmı august osage  county  de dıyor kı ;  gelecegımızı bılseydık hıc yataktan cıkmazdık..
..
Gun  baslıyor.

18 yorum:

Unknown dedi ki...

Umarım bir gün senin için herşey daha güzel olucak. Fotoğrafı çok sevdim. Mutlu kal.

öykü dedi ki...

Teşekkur ederım
Sevgıler

Unknown dedi ki...

Sevgili Öykü, şu anda zifiri karanlık olarak gördüğümüz her anımız, aydınlığa en yakın olduğumuz zamanı müjdeliyor.:) Sabır. Sevgiler

öykü dedi ki...

haklısın nılgun
hepımız ıcın boylesı donemler gecerlı
hepımızın hayatında var

geliyor gecıyor
bu da geçer

cok tsk ederım
sevgılerımle

Adsız dedi ki...

Her şey eninde sonunda olacağına varır ve olacak olan da inandığım da şudur : ''Bu dünya bir gün gül bahçesine dönecek.''

öykü dedi ki...

umarım GOKTURK
umarım...

Nesrin dedi ki...

Oykucm teyzenin hastaligi ins en kisa zamanda duzelir cok cok gecmis olsun ! Kendine cok iyi bak

öykü dedi ki...

Çok sagol Nesrıncım

sen de lütfen cok ıyı bak kendıne
opuyorum

Unknown dedi ki...

Öykücüm,senin gibi güzel insanların hatırına dönüyor bu dünya..Güzel günler gelecek inşallah..Bu inanç olmasa yaşamak zul inan bana.
Fotoğraf çok güzel..
Sevgiler,gönül dolusu :)

öykü dedi ki...

Canımsın cok sagol
Iyılıkler guzellıkler dılıyorum hayatında

Unknown dedi ki...

Duyarlı insanın dönem dönem karamsarlığa kapılmaması, çökkün bir ruh haline girmemesi imkansız herhalde. O "adam"a dönen arkadaşının ve benzerlerinin sorunu da yalnızlık değil aslında. Yalnızlıkla veya yanında olanlarla yaşayamamasının altında kendisine verdiği değerin ve kendisine olan inancının çok düşük olması yatıyor bence. Eğer dikkat edersen geçmişinde ya erken kaybedilmiş ve güçsüz bir baba veya ona kendisini yeterince değerli ve sevgiyi hakeden biri olduğunu hissettirmemiş veya hissettirememiş bie aile bulacaksın. Çok üzülüyorum bu tür durumlara. Kızlara bir vitrin malı değil de hakedilmesi çok zor çok değerli bir birey olduklarını öğreten aile ve topluma ihtiyacımız var. Teyzenize de acil şifalar diliyorum. Hastalık dönemleri ailelerde kişilerin yapılarını en iyi ortaya çıkaran dönemlerdir.

Profösör dedi ki...

Yalnızlık çaresizlikle arkadaş... Kime baksan asık surat çatık kaş... Herşeye rağmen inanç ve umut; Sabırla helva olur koruk...


Not: Yazmak en güzeli..

öykü dedi ki...

Mustafa Bey
Dıkkatle okudum yazdıklarınızı
ıyı dıleklerınız ıcın cok tsk ederım

Dusuncelerınız ıcınde oyle
bazı detayları daha ıyı gorebılmemeı sağladılar
sagolun

sevgıler

öykü dedi ki...

sevgılı profösör
cok haklsıınız

yazmak
ıyı geliyor.

Asortik Krep dedi ki...

İnsanlar gerçeklerle yüzleşemiyorlar, hani derler ya bir arkadaşın bir hata yaptığı zaman al onu konuş karşında, ben bana yapanlarla konuştum ben kötü oldum ve insanların bazılarının karakterleri yok,varmış gibi yapıyorlar..

Asortik Krep dedi ki...
Bu yorum yazar tarafından silindi.
Adsız dedi ki...

O gece ona git !... dedim ilk kez.
Hersey daha kötü olacak.
Bu savaş bitmeyecek....
Git!

Ona git derken anladım
kendi gidemeyenler daha çok git diyor

git diyor
ama unutamıyor.
git diyor
ama unutamıyor.

karışık_pizza dedi ki...

Sanirim buyudukce sikintilar,dertler cogaliyor.sabret gelecek guzel gunler icin.mutlu kal.:))