öykü

Ne zaman bir sevdaya düşsek içimizde kelebeklerin düğünü,

Ki ne zaman bir sevda/dan düşsek içimizde bin kelebek ölü.








Zaman dindirmiyor hıc bır  kederi

Hepiniz..... yalan söylediniz.

Zamanla sızılar diner dediniz

Özlüyorum onu yağmur ağladığında,
istiyorum onu deniz çekildiğinde,

Eski karlar eriyor her dağın eteğinde,
geçen yılın yaprakları  ağaçların  dıbınde..

Oysa tüm gecen zamanlara ınat  onun  sevgısı,    hala kalbimde,

Yığılmış duruyor...
yaşıyor düşüncelerimde

Yüzlerce yer var, farklı.. uzak.. 
anısı olmayan..
ama ben  ....korkuyorum gitmeye..

Öylesine dolu kı hersey   onun sesiyle, her şeyiyle


İçim rahat girdiğimde serin sakin bir yere
işte burası  onun   adımını atmadığı, anısının olmadığı..
güneşin yüzüne vurmadığı yerler dıyorum..
Burada hiçbir anı yok ondan kalan, diyorum..

Ve bir tokat çarpar gibi yüzüme,
yine.. ONU  hatırlıyorum.