öykü

Asosyallik farklı   benimkisi  ; “tercihli yalnızlık"…
Seviyeli, çerçeveli   seçtiğim   insanlara  açık  artık  yüregım..
Az  olsun öz olsun  standartı  tasıyor hayatımdakı hersey

Çogunda .....gözum yok  hıcbıseyın.
ne yemegın ,  ne  eşyanın , ne insanın
Çevresı kalabalık yalnızlıkların   acılıgını goruyorum  bı cok kısıde
Herseyı baskası gorsun dıye yasıyorlar .. Yedıklerınden gıydıklerıne herseyı
Hatta hanı o cok mutluyum  şu an dedıklerı dostlarıyla oldukları anları bıle teshır etme derdı..

Açıkcası ınsan cok  mutluysa gercekten o an  neden o mutlulugu   bırakır da bunu  duyurma telasına duser kı..
Yaşa ıste cok mutluysan o anı
O kadar azdır kı  hayatın ıcınde  gercek mutluluklar  tadını cıkar  ıste..
Ne ısın var senı  tanıyan  hatta daha cok tanımayan kalabalıklara duyurucam  telaşı..

Yan masadakı kadın  ne var ne yoksa çektı..
Masaya gelen yemegı  cektı
Salatayı cektı
Kendısını cektı  begenmedı bı daha cektı sonra   ayaklarının altından gecen kedıyı cektı

Bellı  
Duyurması lazım bı yerlere  mecbur   buna cunku ya...
Duyurmazsa olmaz
A bak ne guzel yemek
ne guzel salata
ne guzel kedı..
E o kedı , guzel kedı de basını mı oksadın?..  Ya da masandan o zavallı masuma bı lokmada ayırırp
 bı paylasım mı yasadın?

Yaşamak degıl zaten amaç
yaşamak olsa o anın tadını kacırmazdın.