İçinizden vedalastıgınız ınsanlar vardır..
Onlar bılmez sızın ondan koptugunuzu uzaklastıgınızı
Sızı bır daha goremeyecegını bılmez..
Gorusuruz dersınız elınızı uzatırken
gorusuruz...
Bır daha asla bı araya gelmeycegınızı bılerek ...
Konuyla ilgisi var mıdır bilmiyorm ama öykü
YanıtlaSilBen benim için bu yazının ne düşündğrdğgunu şöyle anlatabilirim
Birini özlüyor olmak, ona dönmeniz gerektiğini göstermez. Bazen özlemeniz gerekir, bir sabah uyanıp artık özlemediğinizi farkedene kadar.
Bunu yaşadım ben
Acı çektim özlemim bitip onu unutana kadar
okuyunca yazını yazmak istedim
kalemine sağlık hep yaz
( özlem )
bilmiyorum özlem
YanıtlaSilsöylediklerin için bir şey dıyemıyorum
ama takıbın ve yorumun ıcın cok teşekkur ederım
içimde bir kuş var ve nereye konacağını bilmiyor gibi.
YanıtlaSilKeşke bilse… Gittiğinde “iyi” olacağını bildiği bir yer, yanındayken huzur bulacağı bir kimse olduğunu söylese; kırmaz peşinden sürüklenirdim onun. O ise çoğunlukla bilmiyor, bildiğinde de söylemiyor… Uçuyor sadece, nereye çarptığnın pek bir önemi yok; istemeden de olsa neyi kırdığının da öyle…
Kızmıyorum, kızamıyorum ki ona. Ev sahibi olduğum halde sahibesi olamadığım asi bir kuş çünkü o… Benden başka umursayanı yok, kanat çırpıyor amaçsızca. Benim çok yorgun düştüğüm, onun nefessiz kaldığı; yine de yıllardır oynamaktan sıkılmadığımız bir çeşit kovalamaca oyunumuz bu…
Nereye gitmesini öğütleyeyim şimdi ben ona, kimi sevsin, kime güvensin, ne yapsın? Onu ne mutlu eder, ne üzer, ne kızdırır? Bu sorular için güzel cevaplar bulunabilir elbet, ama ben onun yanıtlarını istiyorum “güzel ve mantıklı” olanlar yerine.
Nereye konacağını bilmeyen asi bir kuş var içimde ve tümüyle bitkin düşmeden yolunu bulabilse keşke…
kalbımı bı sey sıkıstırıyormus gıbı oldum okudugumda
YanıtlaSilkalbım sıkısıyormus gıbı
uzuldum cok hemde
cok uzuldum Gülper
Ne diyelim: '' İçimiz hep bir hoşçakal ülkesi.''
YanıtlaSilıcımız hep bır hoscakal ulkesı
YanıtlaSilcok guzeldı GOKTURK