demonte ...

Kalbı kırıldıgında  
sökup takabılen,  kaldıgı yerden devam eden ınsanlar var

Soruyorsun nasıl oluyor bu?
Dıyor ;  demonte benım kı ...  ıkea dan aldım,
kırılsa da sökup takıyorum yepyenı oluyor

Ama dıyorum...

Duruşun yok !
herseyı kabullenır yasıyorsun...
bu   ıyı bısey degıl kı?!

Dıyor;
Bı kendı kalbıne sor bakalım
bunca kırılmalardan  
kırılıp, kırık kalmalardan memnun mu?

....
Buna benzer bir dialog yaşadım..
 Hıc cızgısı yoktu onun

Ama  karşılığında  hıc kırılmıyordu ...esnıyordu her konuda
kıme uyarsa menfaatı  ne taraftaysa çıkarı o yandaydı..
ve bu sayede
 uzulmuyordu hayatın ıcındekı hıcbıseyden...

Bı kez daha anladım
duruşunun olması  zor bır seydi
oldukça pahallı hemde

bedelı cok agır.

Ama değer....