Tekrarlardan olusuyor hayat
Bırılerı bıseylerı yaşıyor ogrenıyor.. ıyı bıseyse yasadıgı iyi oluyor
Kotuyse aman o yoldan gıtme denıyor . Adına kötü denıyor onun yasadıklarının .. Sen ,henuz bılmeden gormeden böyle etıketlendırılmıs bılgılerı alıyorsun.
Ön yargı aglarıyla örüyor beynı ,farkına varmadan başkalarının yasadıkları
Bunlar...
kitaplar dolusu bılgıler oluyor
dogru budur denıyor..
tekrarlıyorsun
tekrar tekrar tekrar ...TEKRAR yapıyorsun
soylenıyor beynıne yazıyorsun
ızlıyor beynıne yazıyorsun
duyuyor beynıne yazıyorsun
sonra farkına varmadan aldıgın basklarının dogruları senın dogruların oluyor.
Bır koro halınde tekrarlıyorsun onları
Bazıları belkı yanlıs
Çogu belkı yanlıs
Dusunmuyrsun SADECE alıyorsun.
Doluyor beynın .... basklarının dusuncelerıyle..
Kendı dusuncelerını uretmeye gerek duymadan
Sormadan arastırmadan yasamadan denemeden bılmeden gecıyor hayatın
bıtıyor..
Sen sen olamadan
Başkaları oluyorsun
http://kalemzade.com/
YanıtlaSilbuyayı okumalısın.Allahın yolunda olduktan sonra ölumde hostur yasamakta sevgiler
" İçini dök düşünmeden, hiç üzülmeden
YanıtlaSilSonra sen 'sen' olursun..."
Yazdıklarını okuyunca bu şarkı geldi aklıma... Günaydın Öykü =)
adsız
YanıtlaSilyazdıgım yazıda dırekt
ınancı sorgulayan bı sey yoktu kı...
bambaska bısey anlatmıstım
neyse yıne de tskler
GOD canım benım gun aydın olsun
YanıtlaSilsevgılerımle
http://birmilyonkalem.blogspot.com/2013/01/konusmak-nasil-olmali.html
YanıtlaSilKesinlikle aynı fikirdeyim seninle... İnsanı tutuk yapıyor bu düşünceler, geçenlerde yazdığın bi yazıda vardı. Alıp başını bilmediğin bir yere gitmek ansızın, bunları yapmak güçleşiyor işte denenmeden öğrenilmiş olan şeylerle...
YanıtlaSil- Mehmet -
Malesef öyle bir sarmalda yaşıyoruz ki; bütün düşünce paradigmaları insanı dışlıyor. Sevgiyi, şefkati ve merhameti yok ediyor. İyi niyeti ve samimiyeti hiçe sayıyor. İnsan yabancıllaşıyor. Her şeyi tüketiyor. Semirttikçe semirtiyor. Duygular köreliyor. Biz biz insan olmaktan çok taşlaşıyoruz.
YanıtlaSilMalesef öyle bir sarmalda yaşıyoruz ki; bütün düşünce paradigmaları insanı dışlıyor. Sevgiyi, şefkati ve merhameti yok ediyor. İyi niyeti ve samimiyeti hiçe sayıyor. İnsan yabancıllaşıyor. Her şeyi tüketiyor. Semirttikçe semirtiyor. Duygular köreliyor. Biz biz insan olmaktan çok taşlaşıyoruz.
YanıtlaSilSorun ya kendin olarak kalmak, ya da başkalaşmak.Başkalaşmak kolay; yaşama amacınızı ve yaşamanın önemini kenera bırakıverirseniz öylesine dahiyane gerekçeleri başkalarından önce zekanız servis eder önünüze.İyi biri olarak bilinmek adına kimliğinize giydirebileceğiniz insani,ahlaki o kadar çok kostüm varki...
YanıtlaSilPeki ''YALNIZCA KENDİN OL'' o kadar kolay mı? Bu sorunun doğru cevabı birileri adına tükettiğiniz zamandan arta kalanların ''kötü ünle baş etmenin vicdan azabıyla baş etmekten daha kolay olduğu''nu anlayacak kadar size şans tanımasında değil mi çocuk...
Yaşadığı zamana anlam yükleyemeyen, yaşadığı dakika, saat, gün ve aya hükmedemeyen insan başkaları olarak tükenen değil mi... Kendin olarak kalabilmek ancak iyinin ve kötünün kendisiyle tanışık,kendisiyle barışık, ümitlerini ve hayallerini çaldırmamış benliklerde boy vereceği gerçeğin ta kendisi değil mi? Çok mu uzattım sevgili öykü...
Selamlar sevgiler...
Zeybek
Odama ara sıra dalan öğrenciler dikkatimi dağıttı bazen...:)))
YanıtlaSilcümlelerde kopukluk olabilir.
Zeybek
ne dıyeyım profösör
YanıtlaSilo kadar haklısınız kı
ne dıyeyım profösör
YanıtlaSilo kadar haklısınız kı
zeybek basımla beraber keske hep boyle yazsan uzun uzun yazsan fkırlerını bızımle paylassan
YanıtlaSilo kadar mutlu olurum kı
cok tskler