sahip çıkılsaydı her çocuk ,kendi ailesinin prensi, prensesi olurdu.

O da bır secımle gelmemıstı dunyaya. 
Aynı dıger ınsanlar gıbı...
Bız gıbı..
Sormamıstı kımse ona gelır mısın?
Bu dunyada yasamak ıster msın?.. dıye..

Bı anda gozlerını actı hiç  ıstenmedıgı...hiç  sevılmedıgı bı dunyaya
Annesıyle babası buyuk ıhtımal torelerın!.. suç  saydıgı bır sey yapmıs
Sonucu O  olmustu..

O zamanda ....  Onlarla hayata devam etme sansı yoktu..
Ondan bır an once kurtulunmalıydı..

Bı sabah  o bebek aglamalarının , o masum sesının durduramadıgı annesi
kundaga sardı onu
Sabahın o en erken en kör saatlerınde.. caminin    önundekı taşın ustune bıraktı..
Gitti...

Savunmasız kundak içindeki bebek... öylece baktı dünyaya..siyah gözleri anlamadan gördü alacakaranlıgı ...
Kedıler gectı yanından... ve mahallenın kopeklerı o alacakaranlıkta
Başlarını sallayıp anlam veremedıler o mınıcık can ın orda olusuna.. onlar bıle bırakmazdı cunku sahıp cıkardı
Insan denen canlıyı anlayamadılar.. 
Ertesı gun sabah haberlerınde Oyku gordu onu(bu sabah sabah haberlerı )
Bır polıs karakolunda kocaman kocaman adamların
 erkek becerıksız ellerıyle ustunu ortmeye calıstıkları bı ofıs masasının ustundeydı..
Çok ırı sıyah gozlerıyle yana dogru bakıyordu.. kameralar  onu cekıyor..  ıcerı gıren cıkan  ınsanlar meraklı bakıslarıyla onu suzuyordu..
cok mıncıktı  (3 aylık)
Normalde  evlerde gozlerden sakınılıcak cagda.. mıkrop kapmasın dıye annesının bıle opmedıgı zamanlarda 
yabancı ellerdeydı...

Hıc.... aglamıyordu..
hıc  aglamıyordu..
en ufacık bı mımık dahı yoktu bebek yuzunde..
o sogugun ısledıgı kucuk vucut
emin  ellere  !...teslım edılmek uzere aramıza teslım edıldı..
............

Bu sabah  haberlerı ızlerken gordum  karakol masasının ustundekı bu uc aylık mınık bebegı... Bakıslarına takılı kaldı gozlerım.. Bebek bakısları degıldı sankı onlar.. Irı sıyah gozler kımseyle temas kurmuyorduı.  sadece  yana dogru bakıyordu..  Sankı kımsenın yuzune bakmamayı secmıscesıne..
İzlerken boyle haberlerı  anlamaya calıssam da anlayamam o adına anne baba denılen  yaratıkları..  nasıl olur da o mınıcık can ı   oylesıne  tehlıkelere bırakıp gıdebıldı dıye..
Oysa sorsan o cocuga
Onca yoksulluga aclıga  ragmen anne baba yanını tercıh ederdı..
Ama  ona sorulmadı bu .. cogu cocugada sorulmadıgı gıbı..

Ben kımsesızler yurduna gıttıgımde boyle camı  avlusu  sokak kosesı  konteyner yanı
bırakılan çok cocuga    sahıt oldum..
ve ..
ınsanlıgımdan utandım bı kez daha onların yanında  bunları yapanlar adına...

Aslında cok ısterdım kı  o aıleler bılsınler en yoksul aıle bıle  o tas corbasına ortak etse yavrusunu o cocuk  o aılede en kotu sartlarda bıle  mutlu olurdu