Biz sadece kelimelere sığdırıyoruz ya onu yaşayanlar.Evlatlarını,sevgililerini,babalarını kaybeden insanlar.Orta da bir savaş yokken şehit olan insanlar en büyük saçmalık bu işte.
Sozun bittigi yer:( Allah ailerine cok ama cok sabir versin.Bunu yapanlar en agir cezayla ve sekilde yasamlarina son versin tek istegim bu. Kisasa kisasi savunmazdim asla ama artik savunuyorum galiba.Bu acimazligin icinde cok fazla iyilik melegi kalamiyor insan ne yazik ki.
hemen hepsinin yüzünü görmediği evladı vardı, nişanlıları vardı, düğün günleri alınmıştı, oturacakları evleri hazırlanıyordu. düğün davetiyelerini bile basılmıştı, daha kaç defa duyucaz bu haberleri. Bugün ki şehitlerden birinin bebeği sekiz aylıkmış eşi diyor ki ‘doğumunda bile yoktu’ ben bunu anlamıyorum işte bu zor şartlarda çalışıp kelle koltukta geziyorlar, çoğunun düzenli bir aile hayatı yok, eşlerinin, çocuklarının yanlarında yoklar. Ne doğumlarında, ne bilmem hangi özel günlerinde. Çoğu evladına, yüzünü görmediği bebeğine hasret gidiyor. Amerikan askerleri için Irak’ta çölde adeta bir vaha oluşturuluyor, havuzlar, eğlence merkezleri kuruluyor. İsrafil askerleri için yine öyle, sırf rahatları için. Biz devlet olarak yıllarca ne askerimize, ne şehidimize, ne de gazimize sahip çıktık, her yere bolca bolca harcadığımız paramızı, kaynağımızı onlar söz konusu olunca sen şehit değilsin, sen gazi sayılmazsın diye kuruş kuruş hesapladık. Bu kuruşları bile onlara çok gördük. Bizim askerimiz ise aylarca bu güne kadar görmedikleri dağ başlarında kurtla kuşla nöbet tutuyorlar, ne düzenli uykuları var, ne de yaşamları. çoğu üç kuruşa bu işi yapıyor, üniversite mezunu, eli şimdiye kadar sadece kalem tutmuş pırıl pırıl gençlerimiz iş bulamadığı için bile bile ölüme yazılıyor. Küçüklüğü bildiğim, elimizde büyüyen teyzemin oğlu mesela iş bulamadığı için asker olmaya karar verdi nasıl eğitim aldı, hazır mı bilemem. Bildiğin tek şey var, o merhametli çocuk, kimselere kıyamayan çocuk gün gelecek birini öldürmek zorunda kalacak, ya da onun sonu da bu çocuklar gibi olacak. Düşüncesi bile ne acı...
Dün üzüntüden haberleri izleyemedim :( bundan öncekilerde hepsi küçüktü..
YanıtlaSilBende okuyamadım .......
YanıtlaSilHepsi çocuktu Öyküm... hepsi ana babasının çocuğu...
YanıtlaSilSevgilisi, abisi, kardeşi, kuzeni. Büyüklerinin ''daha dün elimize doğdu kerata'' deyip askere gitme çağının geldiğini nasıl hayretle karşıladıkları bebekti hepsi.
ne bitecek, ne dinecek bu acı
bıktık, usandık artık acı çekmekten...
SilÇok acı cekıyorum
YanıtlaSilSonu hıc gelmeycek mı bu kotu haberlerın
her bırı ayrı agır acı
her bırı pırıl pırıl vatan evladı
gercekten cok acı cekıyorum:(
Biz sadece kelimelere sığdırıyoruz ya onu yaşayanlar.Evlatlarını,sevgililerini,babalarını kaybeden insanlar.Orta da bir savaş yokken şehit olan insanlar en büyük saçmalık bu işte.
YanıtlaSilSozun bittigi yer:( Allah ailerine cok ama cok sabir versin.Bunu yapanlar en agir cezayla ve sekilde yasamlarina son versin tek istegim bu.
YanıtlaSilKisasa kisasi savunmazdim asla ama artik savunuyorum galiba.Bu acimazligin icinde cok fazla iyilik melegi kalamiyor insan ne yazik ki.
En agir sekilde versinler o canlarini!!!
Daha kaç vatan evladı kaybedeceğiz biz? Bu acılara artık gönül dayanmıyor.
YanıtlaSilacı, bazen lisanını, çeken kişiden başka kimsenin anlayamayacağı, uçsuz bucaksız bir memleket. zor.
YanıtlaSilözen yula/kemoterapi blues
ha bir de; daha doğmamış bir çocuğun geleceğiyle uğraşacaklarına doğup büyüyen, gencecik insanları nasıl yaşatacaklarıyla uğraşsınlar diyorum!
YanıtlaSilBir zamanlar Churchill ne demişti ? : '' Bizim için bir damla petrol bir damla kandan daha değerlidir.''
YanıtlaSilSöz konusu çıkarlar ve güç olduğunda hiç kimse ölenleri ve ölenlerin yaşlarını düşünmezler.Onlar için sadece amaçları vardır.
Mekanları cennet olsun.Geride kalanlara sabırlar diliyorum...
HER ŞEYİ DUYDUĞUMUZ DERİN ACIYI TEK KELİME İLE ANLATMIŞSIN ZATEN.:((
YanıtlaSilÖykü,
YanıtlaSilhemen hepsinin yüzünü görmediği evladı vardı,
nişanlıları vardı,
düğün günleri alınmıştı,
oturacakları evleri hazırlanıyordu.
düğün davetiyelerini bile basılmıştı,
daha kaç defa duyucaz bu haberleri.
Bugün ki şehitlerden birinin bebeği sekiz aylıkmış eşi diyor ki ‘doğumunda bile yoktu’
ben bunu anlamıyorum işte
bu zor şartlarda çalışıp
kelle koltukta geziyorlar,
çoğunun düzenli bir aile hayatı yok,
eşlerinin, çocuklarının yanlarında yoklar.
Ne doğumlarında, ne bilmem hangi özel günlerinde.
Çoğu evladına, yüzünü görmediği bebeğine hasret gidiyor.
Amerikan askerleri için Irak’ta çölde
adeta bir vaha oluşturuluyor,
havuzlar, eğlence merkezleri kuruluyor.
İsrafil askerleri için yine öyle,
sırf rahatları için.
Biz devlet olarak yıllarca ne askerimize, ne şehidimize, ne de gazimize sahip çıktık,
her yere bolca bolca harcadığımız paramızı, kaynağımızı onlar söz konusu olunca sen şehit değilsin, sen gazi sayılmazsın diye kuruş kuruş hesapladık.
Bu kuruşları bile onlara çok gördük.
Bizim askerimiz ise aylarca bu güne kadar görmedikleri dağ başlarında kurtla kuşla nöbet tutuyorlar,
ne düzenli uykuları var, ne de yaşamları.
çoğu üç kuruşa bu işi yapıyor,
üniversite mezunu, eli şimdiye kadar sadece kalem tutmuş pırıl pırıl gençlerimiz iş bulamadığı için bile bile ölüme yazılıyor.
Küçüklüğü bildiğim, elimizde büyüyen teyzemin oğlu mesela iş bulamadığı için
asker olmaya karar verdi nasıl eğitim aldı, hazır mı bilemem.
Bildiğin tek şey var, o merhametli çocuk, kimselere kıyamayan çocuk gün gelecek birini öldürmek zorunda kalacak,
ya da onun sonu da bu çocuklar gibi olacak.
Düşüncesi bile ne acı...
Serap
Çok ama cok uzgunum
YanıtlaSilTum gunum keyıfsızdı
tum enerjım cekılmıs gıbı hıssedıyorum :(