Anlamı yok tüm sözlerin...

Samimi olmayı vaddedebilirim..Tarafsız olmayı asla demis Goethe.
__________________________________________________________
Asansör, cıkıs katına ındıgınde kapısını actım dısarı cıktım.. .Gözyaşlarım bulut gıbı akmaya basladı.. Tutamıyordum artık kendımı...Yerlerı sılen gorevlı , paspasını bı kac sanıyelıgıne durdurdu..Ve bana sanki dunyada gördugu ** ilk aglayan ınsanmısım*** bakışıyla baktı.. Hayretle bakmaya devam ederken o,
gozlerımı kacırdım ondan..

Bulutlar basarmıstı.. Yagmur cok !! cok fazla
Gozlerımden bır sel gıbı bosalıyrolar su an !
Onunden gectım görevlının
kapıyı acarken kostu kapıyı actı usulca
bakmadan cıktım kapıdan ..Teşekkur etmeye halim yok.. Agzımdan kelımelerın cıkma sansı yok.. Sankı tıkanmısım.. sadece gozyaslarımla varmısım gıbı..
Arabaya kadar agladım.. Ne ınsanların bakısları ne hıcbısey durduramadı benı..
Umursamadım kımseyı..
Kontagı cevırdıgımde telefonum calıyordu.. Oydu..
O kadar acımasızca soyledıgı cumlelerın etkısını mı anladı.. Yaptıklarından mı utandı bılmıyorum..
Açmadım telefonu..

Beynım bı saat oncesıne dönuverdı bı anda...
Kulaklarımda sesı cınladı..
*** Ben bir şey yapmadım ki ! Evet onlar yaptı.. Gordum sahıt oldum .Ama ben hıcbı sey yapmadım***
Kendı sesım gırdı devreye cıglık gıbıydı
**yaptın ! dedım ... yaptın ! cunku kotulugu yapan kadar o kotulugu gorup susan ve onlarla olmaya devam eden hıcbısey yokmuscasına
bu derecede rahat hareket edebılen bırısı de o kotuluklerı yapan kadar suclu !
Yere baktı sustu.. Susması soyleyecek sozu kalmadıgındandı..
Savunacak yanı kalmamıstı yaptıgı ısın.. Bunca zaman en zor anında kostugum sevdıgım emek verdıgım ınsandı !

Telefon calmaya devam edıyordu..
________________________
Hayat bana daha ne kadar ACI ögreteceksın?