YAMUK için lütfen yazıyı sonuna kadar okuyunuz.. okutunuz..

Merhaba,

Benim adım Yamuk. Bir sokak köpeği tarafından boynumdan ısırıldığımdan beri düz yürüyemediğim için bu adı vermişler bana.
Birkaç güzel insan tarafından sahiplenilmiş bir sokak kedisiydim ben. İzmir şehrinin Bornova ilçesinde, çok güzel bir sokakta, benle aynı kaderi paylaşan birkaç arkadaşlarımla beraber yaşıyordum. Hatta kimi arkadaşlarıma göre çok daha şanslıydım. Etrafımda beni sahiplenen insanlar vardı. Beni tedavi ettirdikleri gibi aşılarımın yapılmasını da sağladılar. Yoksa geçirdiğim trafik kazasından sonra kendi kendime iyileşmem mümkün olamayabilirdi.

Alıştığım mahalledeki köşemde, büfeci sahibimin ve beni besleyen bir dolu mahallelinin sevgisiyle yaşayıp gidiyordum. Taa ki 08.10.2010 tarihine kadar. Bir grup genç beni diğerleri kadar sevemedi. Ben kendi kutumda uyuyorken, o gece gelip beni kutumdan çıkarıp, tekmeleyerek öldürdüler. Kafamı ayaklarıyla ezdiler. Ağzımdan gelen kıpkırmızı kana rağmen acımadılar bana. İşte ben böyle öldüm... Ne suçum vardı diye düşünüyorum. Bunu hak edecek ne yaptığımı bilmiyorum. Belki de sadece sokakta yaşayan bir kedi olmaktı suçum. Ama arkamdan koca bir şehrin, koca bir ülkenin hatta koca bir dünyanın böylesine üzülüp bunu yapanlara lanet edeceğini hiç tahmin edemezdim. Sağ olsunlar vicdanları vardı onların.

Ben ölürken çekim yapan büfe kamerası sayesinde katilim bulundu ve 687 TL ceza alarak hayatına geri döndü. Ya benim gibi zulüm gören, öldürülen, sakat bırakılan diğer sokak hayvanları? Ya onlar ne yapıyor kameralardan uzaktayken? Kim bilir kaçının katili vicdansızca dolaşıyor sokaklarda.

Ben artık aranızda değilim. Sadece etraftaki sağduyulu ve vicdanlı insanların, benim gibi sokak hayvanlarının haklarını arayacaklarını umut edebiliyorum. Bu tür suçlar cezasız kalmasın, sokak hayvanlarının yaşama hakları ellerinden alınmasın, benden sonrakiler kan kusarak, tekmelenerek ölmesin diye....

Yamuk

SİZ DE BU YANLIŞ SISTEMDEN BU GÜZELİM VARLIKLARA YAPILAN İŞKENCELERDEN RAHATSIZSANIZ LUTFEN TIKLAYIN



dün İzmir de Yamuk un davası göruldu..
ve bakın dava nasıl geçti
*aşagıdakı satırlar bu davaya yamuk adına katılmıs olan kısının anlatımından alıntıdır

öncelikle bu unutulmaya yüz tutmuş vakayı hatırlayıp adliyeye gelen 15-20 civarındaki "insana" ve avukatlarımız barış kaşka, halil dönmez ve ayça sümeyra oruç'a* binlerce kez teşekkür etmek lazım. fakat önemli olan bu tek bir olayın unutulması değil, bu olayın sonucunun, bundan sonra olabilecek benzer bir olaya iyi bir emsal oluşturmasıydı. insanlar da gayet bunun farkında. ama -her ne kadar son duruşma olmasa da- olamadı. nasıl mı?

malumunuz, davalı şahıs duruşmaya gelmedi. temsilcisi de başka bir duruşması olduğu için gelememiş. her neyse, işin sinir bozucu kısmı avukatların adil yargılama için sanığa soru sorma hakları bulunduğunu belirterek davalınin mahkemeye zorla getirilmesini istemesi talebinin reddi oldu. işin en ironik ve daha da sinir bozucu kısmı ise, kedinin bir sahibinin olup olmadığının yetkililer tarafından bilinmiyor olmasıydı. buradan ne çıkarım yapılır: konunun hiçbir şekilde yetkililer tarafından okunmamış, irdelenmemiş olma olasılığı. nasıl anlıyoruz? çünkü, verilen dilekçelerde kedinin bir sahibi olduğu açık açık yazıyor. zira avukatların da belirttiği gibi, böyle bir dava açılabilmesi için kedinin mutlak bir sahibi olması gerekliliği var. nitekim herhangi bir dünya vatandaşı, gelip de mahkemenin önündeki listeye baksa, duruşmanın sahipli bir kedi üzerine olduğu ibaresini okuyabilecekti. evet, bu ibare açık açık yazıyordu. sonuç olarak: 19 eylül'de bir duruşma daha var.

zaten defalarca söyledim. dilimde tüy bitti. açıkçası artık -hele ki bugünkü kusursuz ciddiyetsizliğe şahit olduktan sonra- pek inancım da kalmadı. zira kelimeler, bu ve bunun gibi derin travmatik olayların, hayvanlara yapılan zalim işkencelerin, sadist ve barbarca işlenen hayvan cinayetlerinin içimi nasıl acıttığını açıklamakta yetersiz kalır. yamuk kedi, yoğurt kabının önünde bekleyen, dişleri dökülmüş, hasta ve yaşlı kedi, bu hukuki mücadelede bir ilk olabilirdi. birkaç ay önce bir ingiliz arkadaşım malum videoyu izleyip bana türkiye'de böyle şeylerin yapılmasına nasıl oluyor da izin veriliyor diye sormuştu da, utancımdan yerin dibine girmiş, cevap verememiştim. kediciğin ağzından akan o kanı nasıl açıklayabilirdim ki. işte benzer bir utancı da bugün yaşadım. hani gandhi, "bir toplumun büyüklüğünü ve ahlaki gelişmişliğini anlamak için, o toplumun hayvanlara nasıl davrandığına bakılmalıdır," demiş ya. işte öyle bir şey..

ha bir de, avukat hanım'ın, toplanmış binlerce imzayı kastederek: "bu artık kamuya mal olmuş bir davadır," demesinden sonra kayıtsız kalınmasına içim fena halde acıdı. sanırım bu olay, bütün olan biteni özetliyor.

kamunun vicdanı sızlamıyor. benim vicdanım sızlıyor
***************
Bu konuda herkesı yukardakı lınk e ımza ıcın katkıda bulunmaya cagırıyorum.Daha bundan 2 gün önce bır sokak köpegı vıcdansız ınsanlar tarafından dırı dırı gozlerı oyulup derısı yuzulerek acı ıcınde sokaga bırakıldı
Bunu yapanlar yakalansaydı yamuk un davasında oldugu gıbı salıverılecektı..
Ulkemızde bır an once HAYVAN HAKLARININ gercek anlamını bulmasını dılıyorum
Bunun ıcınde lutfen herkesı yukardakı ımza kampanyasına katkıya davet edıyorum
Barıs içinde guzel bı dunya dılegımle.