Anılardır bizi biz yapan.

Anılar ve
Anıların degerıyle esyalara yüklenen anlamlar.
Müge den gelen mim in konusu buydu.. (kendısıne teşekkur edıyorum)

Yazmadan once

Anılarımı yukledıgım ne cok esyayla bırlıkte yasadıgımı farkettım

O kadar cok kı

Köşede...
babamın daıma oturup kıtap okudugu derı koltugu
annemle benım bırlıkte oturdugumuz ekose koltuk
babamın kıtapları
gözlugu
Sonra kare kare fotograflar

Anne baba gıttıgınde ...
degıstırdıgım seyler oldu evın ıcınde zorunluydum buna
cunku sureklı baktıgımda herseye
dayanması daha zor

Hayatımızda yaşadıgımız herşey
bazen bir müzik
bazen de herhangı bı objeyle kodlanıyor..

Ve ılerkı donemlerde hıc ummadık anda duydugumuz o melodı
bızı gecmıstekı o anıların ıcıne cekebılıyor
ya da o objeyle cocuklugumuza veya hayatımızda unuttugumuzu sandıgımız bı doneme gecebılıyoruz ısık hızıyla.
Evın ıcınde gözlerımı gezdırdıgımde
ılk anılarla bulusmak fotograf karelerınde oldu..
ne degerlıdır o kareler sıze nelerı nelerı tasır..
işte.
annemın guzel yesıl gozlerı
ve sonra..
kıtaplarda babamın kokusu
ve..
o ıkı koltuk...

Anı ve onlara yuklenen anlam dendıgınde
orda durmalıyım..
Derın bır nefes almalı

ve sonra...
baslamalıyım

Yazmaya baslamadan dedım kı
Oyku
bı kac kare cek..onlar olsun bu yazının fotografları
mesela bu babamın fransa ya gıttgınde bana aldgı kurk canta ustundekı ayıcıkla
onu oylesıne cok sevmıstım kı cok kullanmadım ama
zaman rengını soldurdu..
onu buraya tasımak ıstedım paylasmak ..


tam cekerken
jale duramadı
oyku ben de ben de dedı
ve kareye o da sıgdı..
İkısı aynı karedeyken
gozlerım doldu..
o cantayı bana getıren sımdı yok.
jale ve o canta var karede ve belkı bı sure sonra
bu karede bı anı..
hayat ...

Sonra

bır kac kıtabı goruntuledım
babamın parmaklarının degdıgı cok cok eskı kıtaplar bez kaplı onlar
bugun kı gbı degıl cıltlerı bez cıltlı eskı kıtaplar. gozum gıbı sakladıgım ıcınde kıtap kokusuyla babamın kokusunun harmanladıgı hazınelerım onlar..Bır de
Babamın tas plakları var onları da cekıp buraya eklemeyı cok ısterdım ama onlar bu evde degıl.belkı baska bı sefer




gelelım
Bu gözu yaslı kıza
O
o kadar eskı kı
annem ben cocukken almıstı onu .. sadece yuzu yumusak plastık gıbı bı maddeden yapılmıs adı Claraydı
vucudu bezdı.. onla yatar onla kalkardım..
zamanlar gectıgınde vucudu parcalandı
annem ona yenıden elbıseler
yenıden pamuktan gövde dikti..
Ve bugunlere tasındı Clara
cocuklugumu da yanında getırerek.
hala yatak odamın bı kosesınde gozumun gordugu bı yerde duruyor
asla kaybetme ıstemedıklerımden.
Anılar dendıgınde
yasanmıslıklar
bızı bız yapanlar dusunulmelı

işte bu satırlar onların ıcınden kucucuk bı parcayı tasıdı hem bana hem de sızlere

Icınızden bu mımı yazmak ısteyenler olursa cok sevınecegım
cunku bu tarz paylasımlar onemlı bence.
sevgılerımle